Heb je altijd al oefentherapeut willen worden? Waarom ben je dit gaan doen? Wat doe je er eigenlijk nog meer bij? Al dit soort vragen krijg ik geregeld. Onlangs vroeg iemand of ik daar niet wat meer over kon vertellen in bijvoorbeeld een blog. Hierbij een kleine inkijk in mijn werkende levensloop.
Heb je altijd al oefentherapeut willen worden?
Nee, absoluut niet. Op de basisschool zat ik op toneelles en vond dat gaaf. Op de middelbare school kreeg ik in de gaten dat je daar ook je werk van kon maken. Dat wilde ik doen! Actrice worden voor de arthouse-films en mooie diepe stukken. Mensen beroeren met mooie teksten en spel en hopelijk een levensles meegeven waar ze wat aan hadden (beetje pretentieus wellicht). Na meerdere jaren audities gedaan te hebben was ik aangenomen. Wat een feest! Helaas haalde ik het niet naar het tweede jaar. Dat was een grote schok, want wat wilde ik dan??
Toen leerde ik twee belangrijke levenlessen.
1: Ik krabbel altijd wel op hoe slecht ik me ook voel.
2: Er is altijd iets dat bij me past om te doen. Houd je blik open.
Beroepskeuzetest
Ik wist alleen dat ik niet in Utrecht wilde blijven wonen. Ik wilde terug naar het vertrouwde Dordrecht, waar ik fijne vrienden en familie om me heen had. Een jaar lang heb ik toen fulltime in de horeca gewerkt. Iets dat ik altijd met plezier als bijbaan had gedaan. Met een vriend had ik het over ‘en wat nu?’ We deden beiden een beroepskeuzetest. Bij mij kwamen er de volgende beroepen uit: theaterdocent, danseres, militair. Wat verderop in het rijtje stond fysiotherapeut en als keuze nummer 14 (!) stond er Oefentherapeut Cesar/ Mensendieck. Ik begreep die keuzes wel. Ik houd van beweging, van buiten zijn, iemand iets leren en hard werken.
Ik ging op onderzoek uit. Oefentherapie Cesar/ Mensendieck; Wat is dat ook alweer?
Mensen zichzelf leren helpen
In Utrecht bezocht ik de open dag en werd ik enthousiast. Wat heerlijk om zoveel gave kennis (anatomie, biologie, biomedisch) te kunnen leren. Zo tof dat je dan echt iets concreets weet.
Het mooie aan Oefentherapie vind ik dat je als therapeut je cliënt leert om zichzelf te helpen. Ik wil helemaal geen therapeutafhankelijke mensen. Ik wil cliënten waarmee ik samen op onderzoek uit kan gaan en de oorzaak van (terugkerende) problemen vinden. .
Om zeker te weten of ik het beroep leuk vond ben ik langsgegaan bij een oefentherapeut in de stad. Na 2 halve dagen mee te hebben gelopen wist ik het zeker. Dit is geen baan waarbij je alleen maar achter de pc zit, maar de hele dag mensen kan coachen in beweeggedrag en daardoor ook veel met beweging bezig zijn. Dit was het!
De studie
Het eerste jaar vond ik pittig. Theaterteksten leren is héél anders dan fysiologie. Nadat ik mijn propedeuse had kon ik eindelijk ontspannen en genieten. We hadden, superfijn, een toffe klas! Tijdens de studiejaren veel gave stages gelopen. Van particuliere praktijken, naar dorpen, naar steden tot in het ziekenhuis in Ghana. Dat was een avontuur apart waarin ik heel veel heb geleerd. Zoals een leidende rol te nemen en altijd creatief en praktisch te blijven. Mijn laatste stage heb ik gedaan bij de oefentherapeut waar ik mijn eerste meeloopdagen had. De cirkel werd zomaar mooi rond op deze manier.
Work work work work en ziekte…..
Direct uit de studiebanken had ik 2 plekken waar ik parttime in loondienst kon gaan starten. Beide 1 dag. Daarnaast bleef ik werken in de horeca. Wat vond ik de eerste 2 jaar pittig! De structuur van de dag goed volhouden (bij elke cliënt moet je schakelen) en zorgen dat je alles goed bijhoudt. Daarnaast wilde ik ook mijn privé-leven vorm geven, maar hoe??
Helaas heb ik enkele maanden in ziekteverzuim gezeten vanwege een rughernia. Iets te weinig pauze genomen in combinatie van dikke pech.
Dat werd levensles nummer 3:
Pauzes zijn heilig, wat er ook gebeurt. De boog kan niet altijd gespannen staan! Hoe vervelend die periode ook was, ik heb er nu nog elke dag profijt van dat ik dit zo vroeg heb geleerd.
Ik was er snel bij omdat ik de signalen van een hernia herkende en ik wist natuurlijk precies wat ik wel en niet moest doen om mijn herstel zo snel mogelijk te maken. Ik wist heel duidelijk: als ik nu op mijn eigen rem sta, dan kan ik straks weer gas geven. Ga ik nu constant over mijn grenzen heen, dan is de kans nóg groter dat dit een sterk terugkerend probleem wordt, Toen ik weer kon knallen ging het lekker, er kwam steeds meer werk en ik begeleidde al heel snel stagiaires. Iets wat ik echt leuk vind!
Werkplekken
Na enkele jaren bij Fysiotherapie Voorneveld en praktijk voor oefentherapie in Klundert gewerkt te hebben ging het kriebelen om mijn eigen bedrijf op te richten. Ik vond dat in eerste instantie alleen veel te spannend! Samen met mijn collega hebben we De beweegcoach Klaren&Ligt opgezet en zo werden we directeuren en maten. We hebben samen een hoop geleerd en een goed lopend bedrijf gehad. Na 3 mooie jaren hebben we de moeilijke beslissing gemaakt om te splitsen. Zo is voor mij De Beweegtherapeut ontstaan
De Beweegtherapeut
Sinds 1 januari 2019 bestaat De Beweegtherapeut. Het eerste jubileum van mijn bedrijf waar ik trots op ben is in zicht. Ik mag elke dag mensen coachen om meer plezier te laten ervaren in bewegen. Ik mag mensen leren om bewust te zijn van de beweginsgtechniek, maar ook van de omgevingsfactoren die de bewegingsuitvoering beïnvloeden. Samen zorgen we er zo voor dat je zo fijn en goed mogelijk kan bewegen. Ik mag mensen iets leren, ik mag met mensen bewegen en mensen laten bewegen en ik mag ze iets meegeven waardoor ze hun leven een klein stukje aangenamer kunnen maken. Zoals eerder gezegd; Oefentherapie is mensen zichzelf leren helpen! Alles wat ik tijdens mijn beroepskeuze test wilde was dit: een ander beroep bleek mij ontzettend goed te passen.
En toneel dan?
Geregeld krijg ik dan de vraag of ik dan het toneelspelen niet mis en of ik het zonde van mijn jaren vind.
Zonde is het zeker niet. Ik gebruik het nog iedere dag! Ik heb zo ontzettend veel aan die toneeljaren gehad! Kennis over mezelf, maar ook over zangtechnieken, stemgebruik, ademhalingstechnieken, fysieke lessen (vechtkunst, acrobatiek, ballet, afrikaanse dans, tekst schrijven etc).
Vergeet dan ook niet de workshops die ik geef; het staan voor groepen was al normaal voor mij door toneelles die ik al op de bassischool deed. Toen gaf ik ook al met liefde 4 spreekbeurten in één jaar om te vertellen hoe gaaf giraffen of olifanten waren. (Wist je trouwens, ja even tussendoor, dat het uiteinde van de slurf van een Afrikaanse Olifant anders is dan die van een Indische olifant?)
Mensen denken vaak dat het zonde is van de tijd wanneer je niet werkt in de branche waarvoor je (een tijd) gestudeerd hebt, terwijl ik denk dat je er juist veel van kan meenemen.
Heb jij ooit iets anders gestudeerd dan wat je nu doet? En pluk je daar nog de vruchten van?
Laat het me weten! Ik ben nieuwsgierig 😊
