Tag: mensendieck

De Vermijder vs De Doorbijter – Wat ben jij ?

Is pijn een aanmoediging om door te gaan voor jou? Of een teken dat je activiteiten gaat vermijden? Wat ben jij?
Een doorbijter of een vermijder?

Laat jij je geleiden door pijn?
Ben jij zo’n doorbijter? Dat wanneer je pijn hebt tijdens het bewegen je toch gewoon doorgaat?
Of laat je je leiden (of lijden) door pijn? En wanneer je iets voelt, stop je dan met de activiteit, want ‘het zal wel niet goed zijn dan’.  In de praktijk zie ik vaak beide uitersten. De Vermijders en De Doorbijters. Beiden zijn even erg voor het lichaam. Lees de onderstaande voorbeelden ontdek of jij een vermijder of een doorbijter bent?

De Vermijders
Dit zijn mensen die wanneer ze ongemak of pijn hebben in het lichaam stoppen met de beweging die ze aan het doen zijn. Pijn lijkt een gevaarlijk signaal van het lichaam, dus stop je maar direct met bewegen. Dit kan ernstige gevolgen hebben!
Een voorbeeld uit de praktijk: Een man van halverwege 60 heeft knie-artrose en moeite met lopen. Hij liep met een stok. De fysiotherapeut waarbij hij onder behandeling was vertelde hem rustig aan te doen en de pijn te vermijden. Hier heeft hij heel adequaat gehoor aan gegeven. Iedere keer wanneer hij iets voelde ging hij maar weer zitten. Hij kon steeds minder ver lopen en zijn conditie ging achteruit. Steeds eerder voelde hij ongemak en ging hij zitten. 3 jaar later kwam hij zijn stoel bijna niet meer uit. Zijn vrouw bracht al het eten en drinken naar zijn ‘zitplaats’ en hij ondernam bijna niets meer. Wanneer hij liep om naar de wc te gaan deed hij dit nu met een rollator waar hij volledig op leunde met zijn armen.  Na onderzoek bleek hij een contactuur (verkorting van de spieren) te hebben in zijn heup door het zitten. De brace die hij aangemeten had gekregen om te lopen, gaf geen verlichting en maakte eerder dat hij niet meer op zijn benen durfde te steunen, want zijn benen waren immers ziek. Het vermijden van de pijn heeft gezorgd dat hij al 3 jaar niet meer naar de overkant van de straat liep, niet zijn eigen eten en drinken pakte, meer hulp met aankleden had dan nodig, kapotte handen van de eelt door het steunen op de rollator, sterk verminderde spierkracht in zijn benen en dat hij een zeer slechte conditie had.

De doorbijters
Doorbijters zijn mensen die altijd doorgaan. De taak die ze doen is zo belangrijk dat het niet uitmaakt dat er pijn is. De pijn is voor sommige zelfs een signaal dat ze nog harder hun best moeten doen. Het gevoel van de baas te zijn en het lichaam te moeten sturen in de bewegingen die ze willen maken.
Een voorbeeld uit de praktijk: Een vrouw van in de 40 heeft voor de tweede keer een hernia. Ze ziet bleek en moe. Ze slaapt al maanden maximaal 2 uur. Door de pijn ligt ze wakker. Overdag werkt ze in een winkel waar ze veel moet staan en bukken. Zelfs in de ziektewet maakt ze de uren die ‘moeten’, waardoor ze afgepeigerd thuis komt. Omdat ze maar halve dagen draait en meer thuis is, vindt ze dat ze zelf meer moet doen in het huishouden. Ze probeert dan ook te stofzuigen, dweilen en de bedden te verschonen. Geregeld is ze zo moe of heeft ze zoveel pijn dat ze weinig eetlust heeft. De uitstralende pijn lijkt iedere dag erger te worden en langzaam gaat het gehele gebied rondom de vagina slapen en krijgt ze moeite met plassen en haar plas ophouden. 


Belasting en overbelasting
Pijn is een nuttig signaal van het lichaam. Hoe wij hierop reageren is helaas niet altijd adequaat en dat komt omdat we de pijn niet altijd goed begrijpen. Pijn betekent dat er iets moet veranderen in het lichaam. Maar pijn kan ook komen wanneer je een verandering van het lichaam meemaakt. Dat maakt het zo lastig om in te schatten wanneer je wel of niet door moet gaan.  Het verschil tussen belasting en overbelasting is voor veel mensen lastig te bepalen.

Samengrenzen bepalen
Als oefentherapeut Cesar / Mensendieck bekijken we jouw gehele bewegingspatroon en je omgevingsfactoren. Wij kijken dus niet alleen naar waar je last bij/van hebt of alleen naar je sportschema. Alles wat je doet heeft invloed op je herstel, denk bijvoorbeeld aan: slaapritme, stress, voeding, mate van ervaring vangnet van mensen, werksituatie etc.Hoe gunstiger de omgevingsfactoren zijn, hoe gemakkelijker het is om te herstellen. We brengen samen in kaart wie jij bent, wat je doet en wat je weer wil gaan doen. Zodat je, binnen je grenzen, naar meer activiteit zonder overbelasting op kan bouwen. Dit betekent niet dat dit geheel pijnloos is, maar je weet dan wel of je niet meer kapot maakt, doordat je doorzet of vermijdt.
Wil je daar begeleiding bij stuur me dan een mail naar debeweegtherapeut@gmail.com of app naar 06-24 70 30 41.


Ben jij een doorbijter of een vermijder?

Laat jij je geleiden door pijn? Ben jij zo’n doorbijter? Dat wanneer je pijn hebt tijdens het bewegen je toch gewoon doorgaat? Of laat je je leiden (of lijden) door pijn? En wanneer je iets voelt, stop je dan met de activiteit, want ‘het zal wel niet goed zijn dan’. In de praktijk zie ik vaak beide uitersten. De Vermijders en De Doorbijters. Beiden zijn even erg voor het lichaam. Lees de onderstaande voorbeelden ontdek of jij een vermijder of een doorbijter bent?

5 tips om feestdagenstress te verminderen

Lees de 5 feestdagen-tips hieronder. Door de stress te verlagen komt het cortisol-niveau in de hersenen niet zo hoog. Dit heeft een positieve invloed op je gehele gesteldheid en je slaap. Zeer belangrijk in deze dagen.

5 min leestijd:                        

De agenda’s lopen vol
De agenda’s lopen vol. Bij wie is er brunch? Bij wie lunch en gaan we voor het avondeten ook nog langs iemand? Ik zie graag vrienden, familieleden en dan ook nog mijn ouders (met partner bij de gescheiden variant) In de ochtend daar naar toe en dan wat later naar die….. Je zou er stress van krijgen, maar wat zie ik daar in mijn agenda? Een paar dikke kruizen voor de feestdagen. Ik kijk er naar uit!  Vier dagen wandelen met een vriendin. Hele dagen buiten! Alleen dit idee al geeft me rust én het idee niet geleefd te worden, hoe gezellig ook, rondom de feestdagen.

Waar is mijn gevoel van autonomie?
Bij veel mensen, in de praktijk en privé, zie ik de stress al opbouwen vanaf eind oktober. De dagen worden korter, het weer grauwer en de temperatuur daalt. Dan zijn er de feestdagen; Thanksgiving, Sinterklaas, Kerst en Oud&Nieuw. Dit brengt naast een hoop geregel ook nog kosten met zich mee waar ook niet iedereen op zit te wachten. Het regelen legt beslag op je agenda en hierdoor vervallen veel eigen (sport)momenten.  Een client in de praktijk vertelde me de maand december altijd te willen overslaan ‘ik ben gevoel van autonomie kwijt in deze maand. Ik word zo enorm geleefd door alles wat ‘moet’’. 

Stress
Hierboven lees je meerdere manieren waardoor er stress wordt opgebouwd. Donkerheid van de dagen, overvolle agenda of de bijkomende kosten. Stress maakt je minder weerbaar en dus vatbaarder voor fysieke en mentale overbelasting. Je energielevel is lager en je eigen batterij loopt sneller leeg. Het cortisol-niveau stijgt.
Hoe kan je goed met deze stress omgaan? Lees de 5 feestdagen-tips hieronder. Door de stress te verlagen komt het cortisol-niveau in de hersenen niet zo hoog. Dit heeft een positieve invloed op je gehele gesteldheid en je slaap. Zeer belangrijk in deze dagen.

Tip1: Kruis in de agenda!
Bedenk en plan in je agenda wat je voor jezelf wilt doen en wanneer. Maak het concreet.
Wil je in bad? Wil je naar buiten? Sporten of wandelen? Zorg dat je minimaal 1 dag of 2 dagdelen per week hebt en plan dit in. Kruis in de agenda! Ja, dit plannen kan in eerste instantie wat stress geven, maar hoe lekker is het om door de straten te dwalen en naar alle kerstlichtjes te kijken? Bijvoorbeeld in de week 2x een uurtje wandelen voor jezelf na het avondeten of overdag wanneer de kinderen naar school zijn gebracht.

Tip 2: Plan
Ook al ben je niet van het plannen, maak een overzicht met wat je moet doen. Ga je iets koken? Zorg dan dat je op tijd de boodschappen hebt kunnen halen. Wil je cadeautjes halen? Plan dit.
Weet wanneer je ergens naar toe wilt en waar dit is (reistijd meerekenen!). Hang dit overzicht zichtbaar op. Wanneer je samen bent met iemand, ga er dan even een avondje voor zitten om samen een planning te maken. Kinderen kunnen hier ook prima aan meedoen! Zo weet iedereen waar hij/zij aan toe is en maak je iedereen verantwoordelijk voor de acties die ze zelf (willen) nemen.

Tip 3: Denk positief
Herken je dat je steeds denkt: druk druk druk. Ik moet dit nog doen, die moet dat nog doen. Misschien is het zelfs zo dat wanneer je denkt aan een kerstdiner je al voelt dat je je weer gaat ergeren aan bepaalde personen. Wat je dan doet is je focus leggen op het negatieve. Alles wat we aandacht geven groeit. Oftewel draai het om: Think positive!
Bedenk wat je leuk vindt van de drukke dagen. De mensen? Het experimenteren met eten? De dynamiek tussen verschillende mensen?

Tip 4: Blijf bewegen
Tijdens de feestdagen zitten we veel. Is het niet tijdens het samenzijn, dan is het wel op de reis er naar toe. Hierdoor voel je je vaak ongemerkt passief. Daarnaast eten we gemiddeld meer in december dan in andere dagen wat natuurlijk een negatief effect heeft op de algehele gezondheid.
Ga bewegen! Maak samen met de mensen waarmee je bent een wandeling of zorg dat je een activiteit plant voordat je ergens naar toe gaat.
Wij gingen vroeger met de mensen die zin hadden van de familie overdag een uurtje of 2 het bos in. Met mijn zus ben ik van Breda naar Dordrecht gefietst na de eerste kerstdag. Dit vind ik heerlijke momenten en zijn relatief makkelijk in te plannen.

Tip 5: Wees flexibel
We weten allang dat niets zo gaat zoals gepland. Verwacht dit dan ook niet! Ben je slecht in los laten? Maak er een spel van. Lach er om! Hoeveel dingen gingen er deze week anders dan bedacht? Schrijf ze op en grinnik.
En? is het goed gekomen of was het echt een ramp?

Fijne dagen!
Succes met het toepassen van deze tips. Ik ben heel benieuwd of het lukt en of er bepaalde dingen zijn je al doet? Heb jij nog een andere gouden tip die voor jou goed werkt? Deel het!


Ik wens jullie allemaal alvast fijne en vreugdevolle dagen toe. Ik heb er zin in, eerst 4 dagen wandelen en dan een gezellig (en lekker!) samen zijn met fijne mensen tijdens de feestdagen!

Heb je altijd al oefentherapeut willen worden?

6 min leestijd: Er was eens een meisje dat actrice wilde worden…. Waarom ben ik oefentherapie gaan doen? En wat heb ik ervoor gedaan? Hoe is het je allemaal vergaan? Dit zijn terugkerende vragen en vandaag dan ook op verzoek in deze blog. Have fun met de inkijk in mijn loopbaan!

Heb je altijd al oefentherapeut willen worden? Waarom ben je dit gaan doen? Wat doe je er eigenlijk nog meer bij? Al dit soort vragen krijg ik geregeld. Onlangs vroeg iemand of ik daar niet wat meer over kon vertellen in bijvoorbeeld een blog. Hierbij een kleine inkijk in mijn werkende levensloop.

Heb je altijd al oefentherapeut willen worden?
Nee, absoluut niet. Op de basisschool zat ik op toneelles en vond dat gaaf. Op de middelbare school kreeg ik in de gaten dat je daar ook je werk van kon maken. Dat wilde ik doen! Actrice worden voor de arthouse-films en mooie diepe stukken. Mensen beroeren met mooie teksten en spel en hopelijk een levensles meegeven waar ze wat aan hadden (beetje pretentieus wellicht).  Na meerdere jaren audities gedaan te hebben was ik aangenomen. Wat een feest! Helaas haalde ik het niet naar het tweede jaar. Dat was een grote schok, want wat wilde ik dan??

Toen leerde ik twee belangrijke levenlessen.
1: Ik krabbel altijd wel op hoe slecht ik me ook voel.
2: Er is altijd iets dat bij me past om te doen. Houd je blik open.  

Beroepskeuzetest
Ik wist alleen dat ik niet in Utrecht wilde blijven wonen. Ik wilde terug naar het vertrouwde Dordrecht, waar ik fijne vrienden en familie om me heen had. Een jaar lang heb ik toen fulltime in de horeca gewerkt. Iets dat ik altijd met plezier als bijbaan had gedaan. Met een vriend had ik het over ‘en wat nu?’ We deden beiden een beroepskeuzetest. Bij mij kwamen er de volgende beroepen uit: theaterdocent, danseres, militair. Wat verderop in het rijtje stond fysiotherapeut en als keuze nummer 14 (!) stond er Oefentherapeut Cesar/ Mensendieck. Ik begreep die keuzes wel. Ik houd van beweging, van buiten zijn, iemand iets leren en hard werken.
Ik ging op onderzoek uit. Oefentherapie Cesar/ Mensendieck; Wat is dat ook alweer?

Mensen zichzelf leren helpen
In Utrecht bezocht ik de open dag en werd ik enthousiast. Wat heerlijk om zoveel gave kennis (anatomie, biologie, biomedisch) te kunnen leren. Zo tof dat je dan echt iets concreets weet.

Het mooie aan Oefentherapie vind ik dat je als therapeut je cliënt leert om zichzelf te helpen. Ik wil helemaal geen therapeutafhankelijke mensen. Ik wil cliënten waarmee ik samen op onderzoek uit kan gaan en de oorzaak van (terugkerende) problemen vinden. .

Om zeker te weten of ik het beroep leuk vond ben ik langsgegaan bij een oefentherapeut in de stad. Na 2 halve dagen mee te hebben gelopen wist ik het zeker. Dit is geen baan waarbij je alleen maar achter de pc zit, maar de hele dag mensen kan coachen in beweeggedrag en daardoor ook veel met beweging bezig zijn. Dit was het!

De studie
Het eerste jaar vond ik pittig. Theaterteksten leren is héél anders dan fysiologie. Nadat ik mijn propedeuse had kon ik eindelijk ontspannen en genieten. We hadden, superfijn, een toffe klas! Tijdens de studiejaren veel gave stages gelopen. Van particuliere praktijken, naar dorpen, naar steden tot in het ziekenhuis in Ghana. Dat was een avontuur apart waarin ik heel veel heb geleerd. Zoals een leidende rol te nemen en altijd creatief en praktisch te blijven. Mijn laatste stage heb ik gedaan bij de oefentherapeut waar ik mijn eerste meeloopdagen had. De cirkel werd zomaar mooi rond op deze manier.

Work work work work en ziekte…..
Direct uit de studiebanken had ik 2 plekken waar ik parttime in loondienst kon gaan starten. Beide 1 dag. Daarnaast bleef ik werken in de horeca. Wat vond ik de eerste 2 jaar pittig! De structuur van de dag goed volhouden (bij elke cliënt moet je schakelen) en zorgen dat je alles goed bijhoudt. Daarnaast wilde ik ook mijn privé-leven vorm geven, maar hoe??
Helaas heb ik enkele maanden in ziekteverzuim gezeten vanwege een rughernia. Iets te weinig pauze genomen in combinatie van dikke pech.
Dat werd levensles nummer 3:
Pauzes zijn heilig, wat er ook gebeurt. De boog kan niet altijd gespannen staan! Hoe vervelend die periode ook was, ik heb er nu nog elke dag profijt van dat ik dit zo vroeg heb geleerd.

Ik was er snel bij omdat ik de signalen van een hernia herkende en ik wist natuurlijk precies wat ik wel en niet moest doen om mijn herstel zo snel mogelijk te maken. Ik wist heel duidelijk: als ik nu op mijn eigen rem sta, dan kan ik straks weer gas geven. Ga ik nu constant over mijn grenzen heen, dan is de kans nóg groter dat dit een sterk terugkerend probleem wordt, Toen ik weer kon knallen ging het lekker, er kwam steeds meer werk en ik begeleidde al heel snel stagiaires. Iets wat ik echt leuk vind!

Werkplekken
Na enkele jaren bij Fysiotherapie Voorneveld en praktijk voor oefentherapie in Klundert gewerkt te hebben ging het kriebelen om mijn eigen bedrijf op te richten. Ik vond dat in eerste instantie alleen veel te spannend! Samen met mijn collega hebben we De beweegcoach Klaren&Ligt opgezet en zo werden we directeuren en maten. We hebben samen een hoop geleerd en een goed lopend bedrijf gehad. Na 3 mooie jaren hebben we de moeilijke beslissing gemaakt om te splitsen. Zo is voor mij De Beweegtherapeut ontstaan

De Beweegtherapeut
Sinds 1 januari 2019 bestaat De Beweegtherapeut. Het eerste jubileum van mijn bedrijf waar ik trots op ben is in zicht. Ik mag elke dag mensen coachen om meer plezier te laten ervaren in bewegen. Ik mag mensen leren om bewust te zijn van de beweginsgtechniek, maar ook van de omgevingsfactoren die de bewegingsuitvoering beïnvloeden. Samen zorgen we er zo voor dat je zo fijn en goed mogelijk kan bewegen. Ik mag mensen iets leren, ik mag met mensen bewegen en mensen laten bewegen en ik mag ze iets meegeven waardoor ze hun leven een klein stukje aangenamer kunnen maken. Zoals eerder gezegd; Oefentherapie is mensen zichzelf leren helpen! Alles wat ik tijdens mijn beroepskeuze test wilde was dit: een ander beroep bleek mij ontzettend goed te passen.

En toneel dan?
Geregeld krijg ik dan de vraag of ik dan het toneelspelen niet mis en of ik het zonde van mijn jaren vind.
Zonde is het zeker niet. Ik gebruik het nog iedere dag! Ik heb zo ontzettend veel aan die toneeljaren gehad!  Kennis over mezelf, maar ook over zangtechnieken, stemgebruik, ademhalingstechnieken, fysieke lessen (vechtkunst, acrobatiek, ballet, afrikaanse dans, tekst schrijven etc).
Vergeet dan ook niet de workshops die ik geef; het staan voor groepen was al normaal voor mij door toneelles die ik al op de bassischool deed. Toen gaf ik ook al met liefde 4 spreekbeurten in één jaar om te vertellen hoe gaaf giraffen of olifanten waren. (Wist je trouwens, ja even tussendoor, dat het uiteinde van de slurf van een Afrikaanse Olifant anders is dan die van een Indische olifant?)

Mensen denken vaak dat het zonde is van de tijd wanneer je niet werkt in de branche waarvoor je (een tijd) gestudeerd hebt, terwijl ik denk dat je er juist veel van kan meenemen.

Heb jij ooit iets anders gestudeerd dan wat je nu doet? En pluk je daar nog de vruchten van?
Laat het me weten! Ik ben nieuwsgierig 😊

Mijn loopbaan ging via de theaterschool naar oefentherapie Cesar. Een fantastische keuze die nu goed bij me past. Lees in de blog waarom

Moet ik dat allemaal vertellen?

3 min leestijd

Wilt u dat ook weten?
De cliënt kijkt me verbaasd aan. ‘Wilt u dat ook weten?’. Ik leg uit: De wijze van verdeling van de huishoudelijk taken heeft veel invloed op het beweegpatroon. Daarbij is het van belang of hierbij stress wordt ervaren of niet. Hoe zou u uw mentale gezondheid inschatten?’

De cliënt in het middelpunt
Dit is een situatie die geregeld voorkomt in de praktijk. De oefentherapeut Cesar / Mensendieck vraagt vaak uiteenlopende zaken aan u als cliënt. We vragen naar de klacht, hoe lang deze er al is, hoe het voelt en wat het verloop is geweest afgelopen tijd. Maar er is zoveel meer dan alleen de klacht. Er is namelijk de CLIENT. De cliënt staat centraal.  Je hebt je omgeving als in de letterlijke ruimtes waarin je je bevindt, maar ook de dingen waarin je participeert, de rollen die je wilt vervullen (familie, werknemer/-gever, buur, mantelzorger, ouder of vriend), de taken die je wilt doen (hondenopasser, schoonmaken, sporten, kantklossen) en dan daarbij ook nog de gemoedstoestand. Hoe voel je je? En hoe voel je je wanneer je die dingen doet?
Wanneer je deze facetten gebruikt in je behandeling werk je met het Biopsychosociaal model. Als oefentherapeut is het van dag 1 met de paplepel ingegoten om op deze wijze naar mensen te kijken.

Dualistisch model
Vroeger werd er vanuit ene duaal systeem gedacht.  Het dualisme van René Descartes (1596-1650, filosoof) maakte een streng onderscheid tussen lichaam en geest Het lichaam is gebonden en stoffelijk. De geest vrij en onstoffelijk.  Lichaam en geest kan men scheiden en men was ook van mening op deze manier te kunnen behandelen. De connectie tussen lichaam en geest wist Descartes nog niet te doorgronden. Hij dacht te weten dat de hypofyse; de pijnappelklier, voor verbinding stond, maar dat deze werd aangestuurd door God.

Biomedisch Model
In de 16e en 17e eeuw ontstond het Biomedisch model. Hierin wordt ziekte gereduceerd tot biologische processen. Als (para-) medicus is het jouw taak om deze processen weer op gang te krijgen zoals het hoort. Het onderscheid tussen lichaam en geest bestaat hierin nog steeds.

Biopsychosociaal model
Engel (1913-1999) heeft het Biomedisch model uitgebreid in 1977 door er een Biopsychosociaal model van te maken. Dit is het biomedische model waarbij psychologische en sociale aspecten worden toegevoegd omdat ze in waarden worden erkend. Gedrag en omgeving zijn van invloed op het ontstaan van ziekte en gezondheid. En ook ziekte of ziek zijn beïnvloedt het psychologisch welzijn en de sociale relaties. Er kon nu van een holistische benadering worden uitgegaan. De mens in zijn geheel.

De kracht van de oefentherapeut voor jou!
De oefentherapeut Cesar /Mensendieck hanteert dit biopsychosociaal model. Dit vind ik persoonlijk de kracht van de oefentherapeut.  Er zijn weinig (geen) klachten terug te leiden naar het zuiver fysieke (biomedische) gedeelte. Kijk naar het missen van spierkracht bijvoorbeeld.  Wanneer iemand geen tijd kan maken om te oefenen, of iemand nachten lang wakker ligt is het probleem niet meer alleen biologisch. Oftwel… alleen een biologisch probleem komt eigenlijk nooit voor. Daarom willen wij zoveel verschillende dingen weten.

Ik ben benieuwd of jij vindt dat je altijd te veel of te weinig moet vertellen de eerste keer bij een oefentherapeut.

Heb je het idee dat er echt naar jou én jouw klacht wordt gekeken?

Laat het me weten!

samenv: Bij de oefentherapeut vertel je veel over de klacht, maar juist ook over jezelf. Wij werken vanuit een biopsychosociaal model. Wordt er door jouw therapeut tijdens een intake (anamnese) veel gevraagd??

Te verlegen om rechtop te lopen

5 min leestijd: Hoe loop je wanneer je verlegen bent? En kun je dat met oefentherapie veranderen? Wanneer iemand treurig is zie je dat aan zijn of haar houding. Is iemand blij? Dan zie je dat ook. Diegene loopt rechtop en met een open blik. Hoe gaat dat wanneer je verlegen bent? en wat doe je als therapeut?

5 min leestijd

Opgelucht wanneer de naam geroepen wordt
In de wachtkamer zit een man van halverwege de 40. Hij zit stilletje in een hoekje. De benen over elkaar geslagen gesloten van de andere wachtenden. De schouders heeft hij naar voren naar elkaar toe getrokken en afgedraaid van de andere mensen. Wanneer ik zijn naam roep kijkt hij opgelucht op. Alsof hij blij is dat hij weg mag.

Tijdens de anamnese vertelt hij dat hij nek- en schouderklachten heeft. Daarnaast komt er steeds vaker hoofdpijn bij gedurende dag. Dat was dan ook de reden om contact met mij te zoeken. Hij heeft het idee dat het nu steeds erger wordt. Zijn werk uitvoeren als postbezorger is nu een stuk lastiger. De tassen die hij moet dragen voelen snel belastend aan.

Verlegen
In het gesprek merk ik dat hij in elkaar gebogen op de stoel zit. Hij durft me niet echt aan te kijken. Wanneer hij dat wel doet is het kort en schichtig. Zijn stem is zacht en vriendelijk. Hij heeft een probleem maar vindt het vertellen lastig. Het is vrij duidelijk dat hij een zachte en verlegen man is.

Behandeling
Tijdens de behandelingen werken we aan zijn beweeggedrag. Hij kan op een gegeven moment gestrekt lopen. Hij geeft aan dat dit wel gek voelt, maar dat het lukt. Daarnaast hebben we het looppatroon met de verschillende postzakken bekeken. Het bukken en tillen is verbeterd en hij ontdekt hoe hij minder repeterende bewegingen achter elkaar kan doen. Dit ging goed!

Geen resultaat
Na enkele behandelingen was er wel lichte verbetering, maar eigenlijk te weinig naar mijn verwachting. Hij kon wel goed laten zien hoe hij de dagelijkse handelingen op een minder belastende manier kon uitvoeren en dan toch deze stagnatie. Wat doe je dan als oefentherapeut?

Wonderlijk
Ik ga dan op zoek naar de verschillen tussen de echte situatie en die in mijn praktijkruimte. Aangezien zijn fiets buiten stond en hij veel buiten loopt zijn we samen naar buiten gegaan.
Toen gebeurde er iets wonderlijks… iets wat ik wel gezien had, maar niet bewust opgeslagen.

De echte situatie
In de loop van die enkele behandelingen kon meneer bij mij rechtop bewegen. Zijn stem was meer zeker geworden en zijn uitstraling meer open. Op het moment dat we samen naar buiten stapten schoot hij onbewust weer in zijn oude houding. Hier attendeerde ik hem op en hij probeerde het te veranderen. Dit lukte alleen niet.
Het gezonde bewegingspatroon aanhouden, wat zo goed ging in de praktijkruimte, was ineens een uitdaging toen we daadwerkelijk buiten waren. Natuurlijk! Hij was verlegen! Weer werd het me duidelijk waarom ik zo vaak dingen écht doe en dus vaak mee ga naar buiten, op de fiets, in de auto of sportschool en niet alsof we daar zijn. De omgeving en context waarin je bezig bent bepaald enorm hoe je beweegt

En dan nu?
Buiten gaf hij aan het lastig te vinden en het ook niet goed te voelen wat hij fysiek deed. Na dit buiten geprobeerd te hebben te veranderen, heb ik hem mee terug naar binnen genomen om dit te bespreken. Hij erkende dat hij inderdaad te verlegen was om dit buiten te doen. Met zijn goedkeuring hebben we besloten om te kijken hoe we dit probleem konden aanpakken. Hij wilde toch wel graag van zijn klachten af!

Plan
We zijn begonnen met het zoeken naar, voor hem, veilige situaties. In die situaties moest hij bewust worden van zijn houding en het gemak dat hij daarbij voelt. Deze situaties zijn we steeds ‘onveiliger’ gaan maken. Allereerst door het toevoegen van zijn collega’s wanneer hij de post ophaalde, later ook het aanpassen van zijn houdingtijdens het eten in een restaurant. En…als laatste kwam dan het lopen op straat. Eerst wanneer er geen mensen waren, in de rustige straten en uiteindelijk kon hij door de drukke winkelstraat redelijk rechtop lopen.

Het aantal geschatte behandelingen is door dit proces ruim overschreden, maar het doel is grotendeels behaald. Zijn hoofdpijn is weg en de schouder- en nekklachten aanzienlijk verminderd. De grootste bijkomstigheid is eigenlijk dat hij in het openbaar nu meer durft en zelfs pasgeleden uit is gegaan naar een concert waar hij al tijden naartoe wilde. Dit had hij anders niet gedurfd! Zo gaaf om te horen.

Mooi
Ik vind het fantastisch om te zien en te ontdekken wat een houding kan doen voor je klachten. Maar nog mooier is dus ook het samen zo’n puzzel op te lossen waardoor de klachten kunnen komen. Voornamelijk fysiek-, maar soms is dit ook mentaal-gerelateerd. Tof om te zien dat je gemoedstoestand invloed heeft op je houding, maar dus ook andersom. Doordat deze man steeds meer rechtop gaat lopen en werken, durft hij steeds meer dingen te ondernemen en staat hij met wat meer zekerheid in het leven.

Wat een mooi vak heb ik toch!

Ben jij de volgende waarmee ik een mooi proces in mag gaan, bel me dan…

Hoe loop je wanneer je verlegen bent? En kun je dat met oefentherapie veranderen? Wanneer iemand treurig is zie je dat aan zijn of haar houding. Is iemand blij? Dan zie je dat ook. Diegene loopt rechtop en met een open blik. Hoe gaat dat wanneer je verlegen bent?

6 tips om niet krom te worden

3 min leestijd: 6 tips om een bochel (kyfose) te voorkomen. Wat kunnen de gevolgen zijn wanneer je niet op let en hoe is dit op een gemakkelijke manier te voorkomen? –>

Herken je de bochel bij jezelf? En wil je er wat aan doen? Hieronder volgen een paar tips waardoor je de kans al vele malen kleiner maakt dat je gebogen door het leven gaat.

De bochel
In de blog van vorige week had ik het al over ‘de bochel’. Dat is een verdikking van de spieren in de bovenrug/ nek of een stand waarin de nekwervels worden gehouden. Als paramedicus beschrijf je het als een versterkte of hyperkyfose. De wervelkolom heeft van nature een S-vorm. Dat betekent dat er een lumbale lordose is, een thoracale kyfose en een cervicale lordose.
Ik leg het nog even voor je uit: In de lage rug staan de wervels iets holler, de middelste wervels iets boller en de nekwervels weer wat holler (zie afbeelding). Deze S-vorm is noodzakelijk. Het zorgt voor de nodige flexibilieit en stabiliteit van de wervelkolom.


Houding
De lichaamshouding en het bewegingspatroon zijn van grote invloed op de vorming van een versterkte kyfose. Wat je gedurende dag doet, lokt je lichaamshouding uit. Stel je voor dat je de hele dag aan het strijken bent of achter een computer zit, dan is de kans groot dat je inzakt vanuit de bovenrug. Hierdoor wordt je hoofd verder naar voren gedragen, wat enorm zwaar is voor je nek. Verander je omgeving dan ook zo, dat jij goed kan bewegen.

Geloof je dat niet? Probeer dan het volgende
Neem een gewicht in je handen (dit kan ook een pan met aardappelen zijn of twee pakken melk). Houdt het gewicht nu bij je kin, hierdoor zijn je armen gebogen terwijl je het draagt. Dit zou je in principe een tijd moeten kunnen volhouden.
Strek nu eens je armen? Voel je hoeveel zwaarder het wordt voor de schouder- en rugspieren die dus jouw armen moeten dragen? Dit houd je minder gemakkelijk vol, want het kost veel meer kracht. Je kunt je voorstellen wanneer je dit dag in dag uit doet, je schouderspieren zeer getraind raken.
Van getrainde spieren weten we dat ze dik worden. Denk maar aan ‘de spierballen’ van je arm. Houd je je hoofd dus verder naar voren, dan is je nek enorm hard aan het werk. Daar moeten die nekspieren wel overwerkt, dik en stijf van worden!

Gevolgen
De gevolgen voor je wervelkolom in deze stand kunnen zeer uitlopend zijn. Zo kun je onder andere last hebben van:
– de zichtbare bochel
– beperkte mobiliteit van de nek, rug en hoofd
– nekpijn
– hoofdpijn
– trekkend gevoel bij de ogen of voorhoofd
– eerder kans op duizeligheid
 

6 Tips om de kyfose te verminderen of te voorkomen

1. Rekken en strekken.
Rek jezelf uit! Geregeld even in de tegengestelde richting bewegen haalt die constante spanning van je spieren waardoor je mobiliteit behouden blijft. Doe bijvoorbeeld je handen achter je rug en druk je borstkast sterk naar voren toe en hou dit even vast. Herhaal dit dan 5 keer en draai dan nog even met je schouders naar achteren toe.

2. Wissel je houdingen af.
Probeer niet langer dan 20 tot 30 minuten in één houding te blijven. Wissel het zoveel mogelijk af! Zit je veel? Lees dan >> deze blog  <<  voor tips.

3. Zorg dat je voldoende slaapt.
wanneer je weinig slaapt is de neiging om te gaan ‘hangen;’ heel groot, waardoor de rug juist stijf wordt. Zorg dat je genoeg slaapt (voor een volwassene ongeveer 8 uur per nacht), zodat er genoeg energie is om je rechtop te houden.

Heb je slaapproblemen? Ook daarvoor kan je terecht bij de De Beweegtherapeut. De Beweegtherapeut is namelijk ook slaapoefentherapeut >> zie link <<

4. Verander je (werk-)omgeving.
Zorg dat je omgeving zo optimaal mogelijk is. Stel je stoel goed in, zet je strijkplank op de juiste hoogte. Kijk eens om je heen en wordt creatief in het veranderen van je omgeving naar jouw hand. De spullen zijn niet de baas over jou. Jij bent de baas over de spullen!

5. Blijf bewegen!
Zorg voor genoeg beweging gedurende dag. Wanneer je spierkracht op pijl is kun je de strekking in de wervelkolom beter volhouden.

6. Strek op tijdens het bewegen.
Probeer zo vaak mogelijk op de juiste manier op te strekken tijdens het bewegen. Dit kan tijdens het staan, lopen, strijken, bukken, tillen, computerwerk, koken of basketballen zijn. Begin vanuit je borstkast, maar zorg dat de rug niet hol wordt. Vraag jij je af of je het juist doet? Stuur dan even een berichtje via >> dit << formulier en we maken een afspraak zodat we er samen naar kunnen kijken.


Laat je me weten of de tips voor jou helpen?
Doe dat op 06-24703041 of mail  debeweegtherapeut@gmail.com

Ik wil niet krom zijn!

Je kent ze wel, de mensen met zo’n ‘bochel’, zo’n kromme rug waarbij de nek verdikt is. Is daar nog iets aan te doen? En als je ouder bent? Lees het in deze blog.

Leestijd 3 minuten

Ik wil niet krom zijn
‘Ik wil niet krom zijn’ zei de 75-jarige vrouw voor me. ‘Als ik al die oude vrouwen zo zie, dan lopen ze zo gebogen. Naast dat ik het heel lelijk vind, kan dat toch niet goed zijn?’ Ik vertel haar dat de mobiliteit afneemt van de cervicale en thoracale wervelkolom wanneer de rug zo ver gebogen is. ‘Ja dat merk ik’, geeft ze toe, ‘ik kan tijdens het autorijden eigenlijk al niet echt goed meer naar achteren kijken!’

Bochel
Waarschijnlijk heb je dit wel eens gezien bij mensen; de in de volksmond genoemde ‘bochel’. Als paramedicus beschrijf je het als een (versterkte) kyfose. De wervelkolom heeft van nature een s-vorm. Dat betekent dat er een lumbale lordose is, een thoracale kyfose en een cervicale lordose. HUH? Ik leg het voor je uit: je lage ruggenwervels staan iets holler, de middelste wervels iets boller en de nekwervels weer wat holler (zie afbeelding). Deze S-vorm is superhandig! Wanneer we bewegen kunnen hierdoor de ‘klappen’ op de wervelkom beter verdeeld en opgevangen worden. De vorm zorgt ook voor een bepaalde mobiliteit van de romp. De tussenwervelschijven, zachte kussentjes van kraakbeen, absorberen ook de impact van het bewegen op de wervelkolom en houden de wervels van elkaar gescheiden. Zo worden de wervels en de zenuwen, die door de wervels lopen, beschermd.

Kyfose
Bij mijn cliënten in de praktijk zie ik geregeld die bolle bovenrug. Wij noemen dat een versterkte kyfose of een kyfotische houding. Vaak begint dit met een verdikking van de spieren bij de meest uitstekende nekwervel (wervel C7). De verdikking wordt meestal veroorzaakt door de stand van de wervelkolom waar uit volgt dat de schouders naar voren of omhoog staan en het hoofd meer naar voren wordt gedragen. De spieren rondom de nek en in de bovenrug moeten zo hard werken om je hoofd te tillen, dat ze daar dik en stijf van worden. Zo ontstaat er een vastere verdikking in de nek. Vroeger noemde men dit ‘de secretaresse-knobbel’. Tegenwoordig is het “de gameboyrug” of “de tabletnek”, maar het principe blijft hetzelfde. Door een stand van de wervels wordt het hoofd verder van de romp gedragen, in plaats van dat het rustig balanceert op de atlas (de bovenste nekwervel).

Oorzaak
De oorzaak van deze lichaamstand is belangrijk voor het kunnen strekken van de wervelkolom in de opwaartse richting. Wanneer er daadwerkelijk een vergroeiing is van de wervels (zoals bijvoorbeeld bij Bechterew), dan is de strekking moeilijker te maken. We kunnen wel de spieren en banden trainen, maar aan de structuur van het bot kan je als oefentherapeut niks doen. Wanneer de houding door spierkracht wordt bepaald kan “de bochel” aanzienlijk verminderen of verdwijnen. Let wel op: hoe langer het in de gebogen stand gehouden is, hoe langer het herstel duurt. Hoe jonger je bent, hoe makkelijker het meestal is om je spieren te trainen en de souplesse en kracht weer terug te krijgen is op de juiste plaatsen

Ik voel me open!
“Maar daar is toch zeker niks meer aan toe doen?” De cliënt voor me kijkt me hoopvol aan. ‘Laten we dat eens onderzoeken!’ Na het onderzoek blijkt de mobiliteit van de wervelkolom nog aardig goed. Er is voornamelijk een behoorlijke verstijving te vinden in bovenrug, waardoor ze moeite heeft met opstrekken. Ze weet ook niet precies hoe dit te doen. Direct geef ik haar de eerste punten mee waar ze op moet letten en hoe ze op kan strekken zonder andere delen van het lijf te overbelasten. Ze kijkt me blij aan. “Dit voelt al zo anders! Ik voel me open, ik kan weer ademen! Maar makkelijk is het niet zeg!”  
En dat klopt. Komende tijd is het voor mevrouw trainen, trainen en nog eens trainen. Wat dat in houdt? Steeds op de juiste manier opstrekken tijdens het zitten en staan. Zo simpel én moeilijk kan het tegelijkertijd zijn.

Wil jij advies hoe we jouw houding kunnen verbeteren? Bel me dan!

Je kent ze wel, de mensen met zo’n ‘bochel’, zo’n kromme rug waarbij de nek verdikt is. Is daar nog iets aan te doen? En als je ouder bent? Lees het in deze blog.

Het onderbuikgevoel

2 min leestijd: Er klopt iets niet. De klachten worden erger, maar dit is totaal niet volgens de verwachting. Het onderbuikgevoel als therapeut geeft signalen af. Wat doe je dan?

2 minuten leestijd

Mijn onderbuikgevoel begint te werken. Dit is raar denk ik. In de afgelopen jaren heb ik al veel versies gezien van rugklachten (met en zonder hernia’s, osteoporose etc.), maar dat de klachten op deze wijze terug komen is niet volgens een patroon dat ik ken.

Voor mij zit een cliënt die ik al een tijdje niet had gezien omdat het steeds beter ging. Tot vorige week. Sterke pijn in de rug met uitstraling in de benen, maar ook op het heupgewricht zijn er klachten. Dit kan voorkomen, maar nu gaf mijn gevoel aan dat het niet klopte.

Tijdens de 4-jarige hbo-studie tot oefentherapeut Cesar/ oefentherapeut Mensendieck komen veel klachtenbeelden voorbij. Daarnaast trainen we om door middel van een aanpassing in het houding- en beweeggedrag van de cliënt, de klachten te verminderen of te laten verdwijnen zodat ze weer volop kunnen meedoen in de maatschappij.
Dat is nogal breed, want voor iemand die zijn kantoorwerk niet kan uitvoeren door een hernia moeten we als therapeut andere dingen doen dan bij iemand met lage rugklachten wanneer hij naar zijn werk fietst. Laat staan wanneer de cliënten een heel ander klachtenbeeld laten zien zoals: MS, hoofdpijn, hyperventilatie, burn-out, nekklachten, evenwichtsproblematiek etc. Totaal verschillende klachten van allemaal verschillende mensen met allemaal verschillende hulpvragen.
Dat is precies wat ik zo leuk vind aan mijn beroep als algemeen oefentherapeut.  Het laat je breed kijken en je moet breed kunnen analyseren.
Het onderbuikgevoel kan helaas niet worden aangeleerd, al hebben mijn stageplekken hier vroeger wel een goede bijdrage aan geleverd. Door klinisch te kunnen beredeneren wat er gebeurt, kan je ontdekken waar de problemen liggen van de cliënt.

Nu zit er een gedreven cliënt voor me. Iemand die met veel aandacht en toewijding begonnen is aan het herstelproces. Het herstel ging super en ineens is dat over. De cliënt en ik gaan op onderzoek uit en ik luister nauwkeurig naar het verhaal wat er me wordt verteld. De pijn neemt toe de mobiliteit licht af. Naast bepaalde uitstraling is er nu ook op verschillende plaatsen drukpijn en toenemende extreme vermoeidheid.

Daar zijn daar de alarmbellen, het onderbuikgevoel of hoe je het ook wilt noemen. Dit herstel past niet in het verwachte patroon bij deze cliënt met alles wat die persoon doet.
Ga terug naar de huisarts is mijn advies. Jij weet het meest over je eigen lichaam en hoe dit voelt en zou moeten voelen. Ik ben opgeleid tot oefentherapeut en weet vanuit dit vak veel, maar dit kunnen we nu niet samen oplossen. Het is tijd om te kijken of ander onderzoek meer oplevert. 

Ik ben minstens net zo benieuwd als de cliënt of daar iets uit komt. We wachten de uitslagen (on-) geduldig af.

Ken jij dat onderbuikgevoel van jezelf? Wat doe jij ermee?

Er klopt iets niet. De klachten worden erger, maar dit is totaal niet volgens de verwachting. Het onderbuikgevoel als therapeut geeft signalen af. Wat doe je dan

Hangen is overbelasten

2,5 min. leestijd -Hangen in je gewrichten en banden; iedereen doet het ongemerkt zo regelmatig. Je doet er niks voor, maar je lijf is eigenlijk heel hard aan het werk! Hier kan je behoorlijk door overbelasten.

2,5 min. leestijd

Lekker hangen
Terwijl ik wat klets met collega’s in onze keuken voel ik dat ik op één been sta. Ik hang lekker in mijn heupgewricht. Hup, weer even recht op staan! Het is aan het einde van een intensieve dag en ik merk dat mijn hoofd en lijf moe zijn. Het is dan lekker makkelijk om te gaan hangen in je lijf. Doe jij dat ook?

Hoofd, schouders, kniëen …. au
Je kunt op allerlei plekken hangen. Dan bedoel ik niet in het park, maar in allerlei plekken van je lijf. In je enkels, je knieën, je heupen, je onderrug, je bovenrug, je nek en met je hoofd. Het kan ook nog allemaal tegelijkertijd ook! Kun je je er iets bij voorstellen?

Wanneer je dit doet, rek je je gewrichtsbanden op en zet je een constante spanning op die banden (en spieren), die daar helemaal niet hoort. En, nog belangrijker, de spanning die er wél hoort , die vraag je dan weer niet van je spieren. Spieren worden niet ingezet waarvoor ze bedoeld zijn: Kracht leveren. Door deze passiviteit kunnen veel klachten ontstaan óf juist niet overgaan.

Extra hard werken
Je spier die een bepaalde tijd ondervraagt is (dus te weinig is geprikkeld), moet daarna ineens gaan bewegen. Dit is zo’n groot verschil, dat je nu door ‘het gewone’ bewegen klachten kan krijgen. Het lijkt dan alsof het aan de activiteit ligt, terwijl het dus goed aan de passiviteit kan liggen. Ik zal een voorbeeld geven;

De overstrekte knie
Wanneer je met je knieën doorgestrekt staat, ik noem dit ‘op slot staan’, dan hang je in je kniegewricht. Je drukt daarbij extra op je meniscus (de kussentjes in je knieën). Je bovenbeenspier geeft niet veel kracht om zo te staan. Je botten hangen op elkaar, lekker lui hangen. Voor veel mensen voelt dit heerlijk en normaal. Op het moment dat je dan wilt gaan lopen, rennen of springen, moeten die bovenbeenspieren (en kuitspieren, gewrichtsbanden etc.) ineens extra veel kracht genereren. Ze moeten eerst ‘uit het slot’ en dan ook nog eens buigen en strekken om de beweging te kunnen maken. Deze overgang is dan zo groot, daarom kunnen je spieren wel eens gaan protesteren. Daarom is het handig om de spieren die taak te geven die ze moeten uitvoeren: kracht geven. Het liefst heerlijk gedoseerd, dus knieën altijd uit het slot tijdens het staan (voor de skiërs onder ons, net als in je skischoenen). Wanneer je dus van een lichaamsdeel iets vraagt om het te doen, waarvoor het eigenlijk niet gemaakt is, is het dus sneller overbelast.

Doe jij dit ook?
In welk gewricht hang jij meestal? Hangt jouw hoofd wellicht ver naar voren, of is je rug snel krom? Ik ben benieuwd! Heb jij door dat je hangt? Laat het me weten!

Hangen in je gewrichten en banden; iedereen doet het ongemerkt zo regelmatig. Je doet er eigenlijk niks voor, maar je lijf is eigenlijk heel hard aan het werk! Hier kan je behoorlijk door overbelasten.

Van gewoonte naar ‘automatisme’

Een gewoonteverandering gaat niet zomaar. Hoe heb jij je goede gewoontes van nu destijds aangepakt? Kan je dat gebruiken voor een nieuwe gewoonte?

2 min leestijd

Ongemerkt
Terwijl ik aan het typen ben merk ik op dat ik mijn benen over elkaar sla. Ik zet mijn voeten rustig naast elkaar en typ verder. De zinnen vliegen het papier op en ineens merk ik weer dat ik mijn benen over elkaar geslagen heb. Aaaargh! Ik wil ze naast elkaar hebben!

Automatisme
Gewoontes zijn lastig te veranderen. Voordat je het in de gaten hebt, ben je het al aan het doen. Het is een automatisme. In de praktijk krijg ik dan ook vaak de vraag of het aangepaste bewegingspatroon ook een automatisme wordt, wanneer we samen aan het sleutelen zijn aan hoe iemand staat, loopt, fietst of bijvoorbeeld de stofzuigert hanteert.

Helaas… Het zal nooit zo gemakkelijk zijn als je voorkeurshandeling of houding, maar ik heb ook goed nieuws. Het kan er wel dicht in de buurt komen. Neem als voorbeeld het flossen van je tanden. Dit is iets wat je zou moeten doen. Misschien denk je nu: dat doe ik allang, maar misschien hoor je ook nog bij de ‘niet-flossers-bende’ zoals ik enkele jaren geleden. Ik kan het me nu niet meer voorstellen dat ik het nu niet meer zou doen, het voelt prettig en gezond, maar een automatisme? Nee, dat is het niet.

Plan van aanpak
Hoe krijg je dan een nieuwe gewoonte voor elkaar? Je omgeving kan helpen om je eraan te herinneren (vrienden, partners, broertjes, zusjes). Het flosdraad zette ik voor mijn tandenborstel neer zodat ik er letterlijk mee in aanraking kwam en als ik het dan toch in mijn handen had…..  
Om je houding te verbeteren kan het helpen om ‘reminders’ op te hangen op de plekken daar waar nodig. Denk aan een briefje, stickers of zelfs een foto van je eigen houding op een spiegel of deur geplakt.  Daarnaast is het elke keer weer opnieuw beginnen, Elke keer dat je je verbetert is weer een moment gewonnen en dat leer je je hersenen aan.
Eerst lukt het om 1 keer in de week te flossen en dan na een jaar sta je redelijk gedachteloos zo’n 3 tot 4 x een draadje tussen je tanden te sturen. Nu is het wel zo dat als het niet bij mijn tandenborstel in het zicht staat, maar in de kast achter het deurtje, ik het toch een tijdje vergeten totdat ik een onaangenaam mondgevoel krijg.

Precies dat gedachteloos een handeling uitvoeren komt redelijk dicht bij een automatisme en dat is wat we samen kunnen bereiken met oefentherapie Cesar / Mensendieck. Je moet even kort opmerken dat je een verandering nodig hebt zodat ‘het’ beter gaat voelen. Het kan dan van alles zijn: Van schoongefloste tanden tot een verbeterde houding. Omdat je de handeling na een oefenperiode al gemakkelijk kan toepassen, kan je het relatief gedachteloos uitvoeren op een juiste manier.

Tadaaa! Een nieuwe houding wordt zo langzaam een feit.

Ongemerkt wordt opgemerkt
Voor mijn benen die alweer over elkaar geslagen zijn tijdens het typen van deze tekst?? Ik leg nu iets (bv. Handdoek) op mijn schoot zodat ik het voel dat ik mijn benen over elkaar wil slaan. Ik kan dan op tijd stoppen en mijn been terugzetten. Zodat dat dat laatste stukje meer gewoon gaat voelen.

Een goed beweegpatroon kan net zo makkelijk worden als flossen - de beweegtherapeut