Iedereen weet het en niemand wil het: vallen en opstaan. Balen dat het bij leren hoort!
In de praktijk leer ik mijn cliënten dingen die ze eigenlijk al ‘kunnen’. Ze komen al lopend binnen, ze kunnen al werken, ze kunnen al bewegen. Alleen meestal niet klachtenvrij of niet op de manier die ze willen. Ik zie ze struggelen met het feit dat ze iets leren wat ze in principe al zouden moeten kunnen (vinden zij). ’t Lijkt wel alsof ik opnieuw moet leren lopen! ’ is geregeld een opmerking die ik te horen krijg. Ze slaan daarmee de spijker op de kop.
Ikzelf ben net aan een skicursus begonnen bij Pentagon Dordrecht. Ik beweeg veel, maar ik had nog nooit op de latten gestaan (Op een langlauf mini-avontuur na van de middelbare school die eindigde in een half besneeuwde Drunese duinen omdat we Duitsland niet haalde vanwege de files). Mijn skidocent leert me elke training weer nieuwe dingen. Gaat stap A goed; op naar stap B. En dan ben je bezig met stap B, vergeet je alles van stap A. En ineens sta je met grote elegantie onbedoeld naast de rollerbaan op je ski’s te kijken naar jezelf in de spiegel.
Ineens ben ik weer de lerende cliënt! Moeilijkheden om alles aanwijzingen tegelijk te kunnen uitvoeren, hongerig naar weten wat goed en wat fout gaat en ondertussen de lol niet verliezen. En daar heb ik dan de goede docent voor. Hij stelt de goede vragen om iedereen in te laten zien dat goed kunnen skiën een proces is. En dat is met alles wat je leert zo. Om hem te citeren: ‘Het werk wat jij nu doet, kan ik dat morgen ook doen?’ antwoord: ja, alleen moet je er wel veel voor leren dat heeft tijd nodig’
Exact zegt hij. Dat is ook zo met skiën.
Ik moet glimlachen
Exact denk ik: dat is met alles wat je (fysiek) leert.
Vallen en opstaan is niet zo erg als hetgeen dat je leert aantrekkelijk voor je is en de plek bij wie je leert leuk en veilig is. Neem de tijd die jij nodig hebt!
Oefentherapie Cesar / Mensendieck is dingen leren, zodat je daarna lekker kan bewegen!
ps. Dank aan Pentagon!
