Tag: herstel

De Vermijder vs De Doorbijter – Wat ben jij ?

Is pijn een aanmoediging om door te gaan voor jou? Of een teken dat je activiteiten gaat vermijden? Wat ben jij?
Een doorbijter of een vermijder?

Laat jij je geleiden door pijn?
Ben jij zo’n doorbijter? Dat wanneer je pijn hebt tijdens het bewegen je toch gewoon doorgaat?
Of laat je je leiden (of lijden) door pijn? En wanneer je iets voelt, stop je dan met de activiteit, want ‘het zal wel niet goed zijn dan’.  In de praktijk zie ik vaak beide uitersten. De Vermijders en De Doorbijters. Beiden zijn even erg voor het lichaam. Lees de onderstaande voorbeelden ontdek of jij een vermijder of een doorbijter bent?

De Vermijders
Dit zijn mensen die wanneer ze ongemak of pijn hebben in het lichaam stoppen met de beweging die ze aan het doen zijn. Pijn lijkt een gevaarlijk signaal van het lichaam, dus stop je maar direct met bewegen. Dit kan ernstige gevolgen hebben!
Een voorbeeld uit de praktijk: Een man van halverwege 60 heeft knie-artrose en moeite met lopen. Hij liep met een stok. De fysiotherapeut waarbij hij onder behandeling was vertelde hem rustig aan te doen en de pijn te vermijden. Hier heeft hij heel adequaat gehoor aan gegeven. Iedere keer wanneer hij iets voelde ging hij maar weer zitten. Hij kon steeds minder ver lopen en zijn conditie ging achteruit. Steeds eerder voelde hij ongemak en ging hij zitten. 3 jaar later kwam hij zijn stoel bijna niet meer uit. Zijn vrouw bracht al het eten en drinken naar zijn ‘zitplaats’ en hij ondernam bijna niets meer. Wanneer hij liep om naar de wc te gaan deed hij dit nu met een rollator waar hij volledig op leunde met zijn armen.  Na onderzoek bleek hij een contactuur (verkorting van de spieren) te hebben in zijn heup door het zitten. De brace die hij aangemeten had gekregen om te lopen, gaf geen verlichting en maakte eerder dat hij niet meer op zijn benen durfde te steunen, want zijn benen waren immers ziek. Het vermijden van de pijn heeft gezorgd dat hij al 3 jaar niet meer naar de overkant van de straat liep, niet zijn eigen eten en drinken pakte, meer hulp met aankleden had dan nodig, kapotte handen van de eelt door het steunen op de rollator, sterk verminderde spierkracht in zijn benen en dat hij een zeer slechte conditie had.

De doorbijters
Doorbijters zijn mensen die altijd doorgaan. De taak die ze doen is zo belangrijk dat het niet uitmaakt dat er pijn is. De pijn is voor sommige zelfs een signaal dat ze nog harder hun best moeten doen. Het gevoel van de baas te zijn en het lichaam te moeten sturen in de bewegingen die ze willen maken.
Een voorbeeld uit de praktijk: Een vrouw van in de 40 heeft voor de tweede keer een hernia. Ze ziet bleek en moe. Ze slaapt al maanden maximaal 2 uur. Door de pijn ligt ze wakker. Overdag werkt ze in een winkel waar ze veel moet staan en bukken. Zelfs in de ziektewet maakt ze de uren die ‘moeten’, waardoor ze afgepeigerd thuis komt. Omdat ze maar halve dagen draait en meer thuis is, vindt ze dat ze zelf meer moet doen in het huishouden. Ze probeert dan ook te stofzuigen, dweilen en de bedden te verschonen. Geregeld is ze zo moe of heeft ze zoveel pijn dat ze weinig eetlust heeft. De uitstralende pijn lijkt iedere dag erger te worden en langzaam gaat het gehele gebied rondom de vagina slapen en krijgt ze moeite met plassen en haar plas ophouden. 


Belasting en overbelasting
Pijn is een nuttig signaal van het lichaam. Hoe wij hierop reageren is helaas niet altijd adequaat en dat komt omdat we de pijn niet altijd goed begrijpen. Pijn betekent dat er iets moet veranderen in het lichaam. Maar pijn kan ook komen wanneer je een verandering van het lichaam meemaakt. Dat maakt het zo lastig om in te schatten wanneer je wel of niet door moet gaan.  Het verschil tussen belasting en overbelasting is voor veel mensen lastig te bepalen.

Samengrenzen bepalen
Als oefentherapeut Cesar / Mensendieck bekijken we jouw gehele bewegingspatroon en je omgevingsfactoren. Wij kijken dus niet alleen naar waar je last bij/van hebt of alleen naar je sportschema. Alles wat je doet heeft invloed op je herstel, denk bijvoorbeeld aan: slaapritme, stress, voeding, mate van ervaring vangnet van mensen, werksituatie etc.Hoe gunstiger de omgevingsfactoren zijn, hoe gemakkelijker het is om te herstellen. We brengen samen in kaart wie jij bent, wat je doet en wat je weer wil gaan doen. Zodat je, binnen je grenzen, naar meer activiteit zonder overbelasting op kan bouwen. Dit betekent niet dat dit geheel pijnloos is, maar je weet dan wel of je niet meer kapot maakt, doordat je doorzet of vermijdt.
Wil je daar begeleiding bij stuur me dan een mail naar debeweegtherapeut@gmail.com of app naar 06-24 70 30 41.


Ben jij een doorbijter of een vermijder?

Laat jij je geleiden door pijn? Ben jij zo’n doorbijter? Dat wanneer je pijn hebt tijdens het bewegen je toch gewoon doorgaat? Of laat je je leiden (of lijden) door pijn? En wanneer je iets voelt, stop je dan met de activiteit, want ‘het zal wel niet goed zijn dan’. In de praktijk zie ik vaak beide uitersten. De Vermijders en De Doorbijters. Beiden zijn even erg voor het lichaam. Lees de onderstaande voorbeelden ontdek of jij een vermijder of een doorbijter bent?

Je bent pessimistisch!

3 min leestijd: Je bent pessimistisch!
‘Zo, dit is de één na laatste keer, daarna moet ik klachtenvrij zijn toch?’ Ik krijg het warm en zij… wat doet mijn cliënt?

3 min leestijd.

Doelen stellen
Een doel voor ogen hebben is lekker en praktisch. Je weet waar je naar toe werkt en je weet ook wanneer je dit wilt bereiken. Het voordeel van een doel is dat je het kan evalueren en bijstellen… Alleen vergeten we vaak dat stukje omdat we een doel zo definitief maken en we zo graag willen.

7 behandelingen en klaar
Een jonge vrouw met rugklachten komt mijn behandelkamer binnen. Ik zie haar voor de 6e keer. Ze gaat vooruit. Ze kan nu weer kleine huishoudelijke taken op zich nemen, en weer halve dagen werken. Echter zijn er nog steeds de hele dag door zeurende lage rugklachten. De uitstraling is minder intens en minder vaak aanwezig in de benen dan voorheen. De mobiliteit van de onderrug is toegenomen en de stabiliteit van de gehele romp ook. Terwijl ze gaat zitten zegt ze: ‘zo, dit is de één na laatste keer, daarna moet ik klachtenvrij zijn toch?’

Slik
Ik krijg het even warm en ga snel in mijn hoofd de communicatie wat behandelingen af. Tijdens de intake doe ik een schatting van het aantal behandeling die nodig zijn om een bepaald doel te halen. In haar geval het weer volledig kunnen werken. Toen heb ik geschat op 7 behandelingen. Dit zou dan verdeeld zijn over een periode van 3 maanden. We zijn nu net twee maanden verder.  Waar gaat het hier fout? Gaat het fout?

Wat er allemaal gebeurt is van invloed
Tijdens de twee maanden heeft de vrouw afscheid moeten nemen van familielid. Hierdoor kreeg ze hoofdpijn en spanningsklachten erbij. Toen deze klachten naar boven kwamen heb ik besproken om hier kort de focus op te leggen en haar de ruimte voor te geven. Ze wilde graag ook wat oefeningen om de spanning in de nek en schoudergordel te verminderen. Deze oefeningen gaven haar de rust en de ruimte om tijd voor zichzelf te blijven nemen. Na een korte intermezzo van twee behandelingen kon ze hier verder zelfstandig mee aan de slag en heeft ze een masseur opgezocht.

Ik vind je pessimistisch
‘Zo, dit is de één na laatste keer, daarna moet ik klachtenvrij zijn toch?’ Even is het stil en dan begint ze te lachen. ‘Weet je, ik vond 3 maanden eerst wat pessimistisch toen je dat zei, maar langzamerhand begin ik het te begrijpen. Eerst baalde ik dat ik er nog lang niet ben, maar het herstel gaat langzamer dan gewenst omdat het gewone leven ook doorgaat. Het lijkt er naast te staan, terwijl jezelf ‘beschadigen of overbelasten’ zo gemakkelijk gaat, alsof dat wél in de taken zelf verweven zit. De rem die ik elke keer op mezelf moet zetten om te zorgen dat ik van mijn rugklachten af kom is niet gemakkelijk. Dat had je best goed ingeschat.‘

Doel
Ik laat haar zien dat ze ondanks het verlies een groot verschil in haar bewegingspatroon heeft gemaakt. We kijken samen naar haar coping stijl en zien dat dit aan het veranderen is en dat dit van grote invloed is. Daarnaast laat ik haar zien dat ze al een stuk meer fysiek kan, met minder pijn en dat ze aan het einde van de dag meer energie heeft dan voorheen. Dit allemaal tijdens het verwerken van haar verlies.

PSK – meten is weten –
Op 15 juli 2019 wil mevrouw weer 5 volledige dagen in de week kunnen werken met een score op de PSK van 89 millimeter naar maximaal 23 millimeter op de PSK (meetinstrument). Hierbij is hoe hoger de score hoe slechter. Ga je meer naar de 00mm is het goed. Dit bovenstaande doel was het doel dat we halverwege april hadden gemaakt. Vandaag (17 juni) scoort ze 64mm. Het doel nog lang niet behaald en waarschijnlijk niet haalbaar binnen 4 weken. Maar ze is wel tevreden.

Samen om de tafel
We bespreken wat er nodig is om haar doelen te behalen, hoeveel tijd ze zelf verwacht nodig te hebben, welke omgevingsfactoren we in de gaten moeten houden en welke interne factoren van invloed zijn. Denk hierbij aan een vakantieperiode, aan een baas die wat druk zet, aan het plichtsgevoel wat mevrouw ervaart, aan het oudste kind die naar school gaat wat ze heel spannend vindt, aan haar man die wil sporten waardoor zij wat extra taken krijgt op 2 avonden, de tijd die ze kan nemen voor zichzelf en voor haar oefeningen en de afhandelingen van het verlies.
Daarnaast bespreken we ook welke financiële middelen ze heeft om de therapie voor te zetten. Samen stellen we het doel bij.

Zelf stelde ze het volgende voor en ik denk dat dit haalbaar is:  Op 15 september 2019 wil mevrouw weer 5 volledige dagen in de week kunnen werken met een score op de PSK van 89 millimeter naar maximaal 23 millimeter op de PSK .

meten is weten de weg naar succes

Hard werken is soms niks doen

Fragment: Met grote gratie struikel ik en land ik met beide knieën hard op de betonnen tegels. Mijn linkerknie heeft duidelijk eerst de val gebroken en daarna de rechter. Het voelt direct aan alsof het dik gaat worden. Er wordt snel ijs gehaald om de zwelling te stoppen. Van binnen baal ik; mijn hardloopschema ging net ontzettend goed en ik voelde me fit. Ik heb geen behoefte aan ‘revalidatie’ de komende weken>> lees meer

2 min leestijd

Klunzenkoningin
Met grote gracieusheid struikel ik en land ik met beide knieën hard op de betonnen tegels. Mijn linkerknie heeft duidelijk eerst de val gebroken en daarna de rechter. Het voelt direct aan alsof het dik gaat worden. Er wordt snel ijs gehaald om de zwelling te stoppen. Van binnen baal ik; mijn hardloopschema ging net ontzettend goed en ik voelde me fit. Ik heb geen behoefte aan ‘revalidatie’ de komende weken.

Hersteltijd
Niemand heeft ooit behoefte aan revalidatie- of hersteltijd. Ik ben nog nooit iemand in de praktijk tegen gekomen die me vertelde dat het goed uit kwam dat hij/zij zijn arm had gebroken, een hernia heeft of een burn-out. We zeggen het wel eens; ‘het zou wel lekker zijn om ziek thuis te zitten; even rust, even de dingen doen die we willen doen’. Het probleem van ziek zijn is dat je ziek bent. Je kan vaak niet zo heel veel anders. De dingen die je doet kosten meer tijd en energie. Dus die oude foto-albums afmaken die al eeuwen op je to-do-lijst staan lukt dan helemaal niet.

Inspanning op elk niveau
Iedereen heeft voor zichzelf doelen of plannen waar ze aan werken. Dingen die ze willen voltooien. Voor de ene is het blijven sporten op niveau, voor de ander kan dat het huishouden draaiende houden zijn. Vergis je ook niet in dat werk ook fysiek zwaar kan zijn. Zowel de statische (zittende of staande) beroepen als de dynamische (waarbij veel en soms zwaar bewogen wordt) beroepen.  De herhaling van dezelfde soort beweging of de duur waarmee je een lichaam belast kan het zwaar maken.

Schop onder je kont of afremmen
Sommige cliënten moet je een ‘schop onder de kont’ geven, maar anderen moet je juist afremmen. Ik weet als therapeut niet wat ik uitdagender vind. Bij een ‘schop onder iemand zijn kont’ gaat het er vaak om, om samen het vertrouwen op te bouwen dat er een verandering kan komen en de goede begeleiding geven dat de cliënt ook verandering ziet. De verandering kan hem dan zitten in bewegingen, in pijnbeleving, in activiteitenniveau, in grenzen stellen etc.
Bij het afremmen van een cliënt moeten je opletten dat je niet de inzet tempert maar wat diegene doet met zijn inzet. Vaak zijn dit de doorzetters en de ‘rouwdouwers’. Die hebben het nodig om te voelen waar de (fysieke) grenzen liggen en tussendoor (relatieve) rust te nemen. Ook zij hebben het vertrouwen nodig dat dit een verandering gaat brengen. Zij werken het hardst als ze weinig doen.

Mijn knie
Ikzelf hou wel van aanpakken en gaan, actie in de taxi! Na twee weken rust voor mijn knie (niet hardgelopen, geen lange wandelingen met rugzak gemaakt etc.) Leek mijn knie rustig en dus prima. Een kort stukje hardlopen en dat ging goed. Wat was het fijn om weer lekker bezig te zijn! Direct de smaak te pakken en een tweede keer geweest diezelfde week.
Helaas… ’s avonds in het weekend was mijn knie weer iets warm en zat er wat vocht in. Klassieke ‘rouwdouwers-valkuil’
Ik heb eerder al geleerd dat ook al wil je nu iets, als je nu over je grenzen heen gaat je hier op de lange termijn problemen van kan ondervinden. Een van mijn ‘privécoaches’ (zie vorige blog) zei eens: korte termijn fijn is lange termijn pijn. Korte termijn pijn is lange termijn fijn.
Naar maar waar. Dus nu letterlijk pas op de plaats.

Het wachten waard
Voor dit herstel staat 6 weken en zou dus ongeveer eindigen wanneer mijn vakantie begint. Het lange termijndoel is gezet. Want ik wil wel lekker zonder klachten op vakantie kunnen. Dat betekent een rem op mijn explosieve activiteiten (hardlopen etc) maar wel voldoende bewegen (geen probleem). Rustige stabiliteitsoefeningen zijn prima. Even ben ik weer mijn eigen cliënt. Ik mag nu dus heel hard werken door relatief ‘niks’ te doen.
En ja.. dan ben ik dus net zo gefrustreerd als iemand anders die zijn tijd voor het lopen aan het opbouwen was, of het huis aan het schilderen is maar dit moet afbreken i.v.m. een blessure, of de vrachtwagenchauffeur die zoveel pijn heeft door het lange zitten en daardoor alleen maar de korte ritjes kan uitvoeren.  
Korte termijn pijn is lange termijn fijn.
Korte termijn pijn is lange termijn fijn.
Korte termijn pijn is lange termijn fijn.

Ik zeg het nog maar een keer tegen mezelf zoals ik dat tegen mijn cliënten zou zeggen. Op sommige dingen is het namelijk het wachten waard. Mooie vakantieplannen bijvoorbeeld.

de beweegtherapeut, kniepijn en herstel