Welkom bij de beweegtherapeut Saskia Ligt. Oefentherapie cesar mensendieck houding en beweging
Welkom bij de Blog van De beweegtherapeut. Iedere werkweek, meestal op dinsdag, plaats ik een blog over verschillende onderwerpen die met Oefentherapie Cesar / Mensendieck te maken hebben. Doordat we als oefentherapeut Cesar / Mensendieck breed kijken naar de cliënt zijn de onderwerpen in de blog behoorlijk uiteenlopend. Wil je iets weten over een bepaald onderwerp? Stuur dan een bericht en ik zal een blog aan dat onderwerp besteden en proberen op de vragen te antwoorden.
Vanaf 1 januari 2019 is De beweegtherapeut van start gegaan. Voorheen was Saskia Ligt therapeut bij De Beweegcoach Klaren&Ligt. Na jaren daar met plezier gewerkt te hebben, werd het tijd om geheel voor mezelf te beginnen. De Beweegtherapeut staat voor kwaliteit en efficiëntie in behandelen. Met een groot enthousiasme voor bewegen en mensen in beweging krijgen.
Ik wens je veel leesplezier toe.
Vragen of opmerkingen? Ik lees ze graag!
Je traint wat je wilt veranderen, maar wat is nu de beste training? Geldt dat hetzelfde in de sport als voor een verandering in het houdings- en bewegingsgedrag?
Wat is de beste training? Bezweet, licht vermoeid en hijgend kijken ze me aan. De groep mensen voor me heeft net een fikse sprint getrokken. Tijdens de bootcamptraining die ik geef, zijn we ook altijd met conditie bezig. Geregeld geef ik verschillende soorten ren-oefeningen. Ik krijg de volgende vraag: ‘Wat is nou de beste training? ‘ Dat is niet zo makkelijk te beantwoorden. Heel veel facetten van het trainen schieten door mijn hoofd, nu nog kort en begrijpelijk verwoorden terwijl ik training geef. Ik besluit om een oefening tussendoor te geven waardoor ik de ruimte heb om wat uitleg te geven aan de vraagsteller.
‘Allemaal ellebogen op de grond en tenen op de grond! We gaan vandaag 2 minuten lang planken. Let op je techniek. Schouderbladen licht naar elkaar toe en je bekken in de middenstand. De tijd gaat nu in!’
Wordt je beter in tennis wanneer je squasht? Er is geen één beste manier van trainen leg ik uit. Het hangt er van af wat je wil trainen. De een wil sterker en krachtiger worden, de ander leniger. De een wil een halve marathon kunnen rennen en de ander wil snel kunnen sprinten. Trainingspecifiteit is van belang. Wil jij goed worden in tennis, dan zal je veel moeten tennissen. Bij een goed tennisspel komt ook conditie, armkracht en snelheid van pas. Dus een potje squash zou kunnen bijdragen aan het trainen van de sport, maar wanneer je alleen maar squasht, komen je tennis-skills nooit tot een hoger niveau. Je squashspel daarentegen wel. Datgene wat je traint, dat wordt sterker. Hoe meer je traint, rekening houdende met hersteltijd en trainingsniveau, des te beter je wordt. Het aantal ‘vlieguren’ maakt een verschil.
Jezelf een houding geven Om een betere houding te krijgen werkt het exact hetzelfde. Wat wil je kunnen? Goed rechtop staan voor de klas of in de keuken, of werkdagen zittend achter een pc volhouden of liever de hele dag klussen? Alles vraagt een totaal ander belastingniveau per persoon. Kracht, lenigheid, mobiliteit en coördinatie heb je overal voor nodig, maar op een andere manier. Fysiek fit zijn is voor iedereen belangrijk, en voor iedereen zal het positief bijdragen om sportief bezig te zijn. Alleen wat fysiek fit en ‘sportief bezig zijn’ inhoudt is zeer verschillend. Leer je bij mij in de praktijk met Oefentherapie Cesar / Mensendieck om je houding te veranderen in de staande positie, dan is dat nuttig. Behalve wanneer je uren achter een computer kruipt. Trainingspecifiteit is in de praktijk van belang. Wat voor activiteit voer je uit, in welke omgeving en hoe lang wil je dit kunnen uitvoeren. Het doel moet duidelijk zijn.
Ik wil… ‘ah, dat begrijp ik wel’ zegt de vrouw in kwestie terwijl ze omhoog naar me kijkt. ‘Ik wil graag de snelste worden van de groep’ zegt ze met een knipoog. ‘Op de korte of lange afstand?’ vraag ik. Even kijkt ze me verward aan en snapt dan dat het echt specifiek is. ‘Op welke afstand je ook sneller wilt worden, meer rennen is dan sowieso handig. Als je meer wilt weten wat je exact kan doen en hoe je je trainingen kan opbouwen, kom dan even langs in de praktijk. Dan heb ik de tijd en kunnen we samen helder krijgen wat je doel is.’
‘Ik wil slanker worden’ zegt nu iemand anders ‘Ik moet dan duursporten gaan doen toch? En wat doet deze bootcamptraining dan met me?’ Nog een goede vraag, maar lastig te beantwoorden in de 30 seconden die ik nog over heb voor het planken. ‘Afslanken door het sporten lijkt zo logisch maar is een stuk ingewikkelder dan het lijkt. Je moet voldoende voedingsstoffen tot je nemen, maar ook niet teveel. Je hebt spiermassa nodig om vet te verbranden, dus kracht is degelijk van belang. Sporten kan ene belangrijke bijdrage leveren, maar wanneer je activiteitenniveau gedurende dag laag is, is het effect vele malen minder. Kilo’s zijn niet leidend in het afvalproces aangezien spiermassa zwaarder is dan vet, maar minder plaats inneemt. Wil je sterke korte spieren of wil je lange spieren en lenig zijn? Al deze dingen zijn van belang. Dus die vraag kan ik beantwoorden, maar als je een volledig antwoord wilt met wat dat inhoudt, dan moeten we een ander moment daar tijd voor inplannen.’
Aftellen ‘Hou vol, ik ga aftellen! Nog 3, 2, 1 en stop maar met planken. Wat jullie ook willen trainen, de conditie via het rennen en wat kracht door het planken is sowieso goed om op pijl te houden. En door de vragen hebben jullie gewoon 30 seconden extra geplankt’ Licht trots kijken er een paar mensen me aan. 2,5 minuut planken is niet niks! ‘Hoe komt het dan dat wanneer we zo kletsen tijdens het planken het veel makkelijker vol te houden is dan wanneer we niets bespreken?’ Weer zo’n leuke, maar niet snel te beantwoorden vraag.
Daarover later meer, nu weer aan de slag!
Wat train jij nu? Staan? Zitten? Lopen? Liggen?
Laat het me weten via swjligt@gmail.com en samen kunnen we kijken welke manier van trainen jou helpt om jouw doel te bereiken.
Een gewoonteverandering gaat niet zomaar. Hoe heb jij je goede gewoontes van nu destijds aangepakt? Kan je dat gebruiken voor een nieuwe gewoonte?
2 min leestijd
Ongemerkt Terwijl ik aan het typen ben merk ik op dat ik mijn benen over elkaar sla. Ik zet mijn voeten rustig naast elkaar en typ verder. De zinnen vliegen het papier op en ineens merk ik weer dat ik mijn benen over elkaar geslagen heb. Aaaargh! Ik wil ze naast elkaar hebben!
Automatisme Gewoontes zijn lastig te veranderen. Voordat je het in de gaten hebt, ben je het al aan het doen. Het is een automatisme. In de praktijk krijg ik dan ook vaak de vraag of het aangepaste bewegingspatroon ook een automatisme wordt, wanneer we samen aan het sleutelen zijn aan hoe iemand staat, loopt, fietst of bijvoorbeeld de stofzuigert hanteert.
Helaas… Het zal nooit zo gemakkelijk zijn als je voorkeurshandeling of houding, maar ik heb ook goed nieuws. Het kan er wel dicht in de buurt komen. Neem als voorbeeld het flossen van je tanden. Dit is iets wat je zou moeten doen. Misschien denk je nu: dat doe ik allang, maar misschien hoor je ook nog bij de ‘niet-flossers-bende’ zoals ik enkele jaren geleden. Ik kan het me nu niet meer voorstellen dat ik het nu niet meer zou doen, het voelt prettig en gezond, maar een automatisme? Nee, dat is het niet.
Plan van aanpak Hoe krijg je dan een nieuwe gewoonte voor elkaar? Je omgeving kan helpen om je eraan te herinneren (vrienden, partners, broertjes, zusjes). Het flosdraad zette ik voor mijn tandenborstel neer zodat ik er letterlijk mee in aanraking kwam en als ik het dan toch in mijn handen had….. Om je houding te verbeteren kan het helpen om ‘reminders’ op te hangen op de plekken daar waar nodig. Denk aan een briefje, stickers of zelfs een foto van je eigen houding op een spiegel of deur geplakt. Daarnaast is het elke keer weer opnieuw beginnen, Elke keer dat je je verbetert is weer een moment gewonnen en dat leer je je hersenen aan. Eerst lukt het om 1 keer in de week te flossen en dan na een jaar sta je redelijk gedachteloos zo’n 3 tot 4 x een draadje tussen je tanden te sturen. Nu is het wel zo dat als het niet bij mijn tandenborstel in het zicht staat, maar in de kast achter het deurtje, ik het toch een tijdje vergeten totdat ik een onaangenaam mondgevoel krijg.
Precies dat gedachteloos een handeling uitvoeren komt redelijk dicht bij een automatisme en dat is wat we samen kunnen bereiken met oefentherapie Cesar / Mensendieck. Je moet even kort opmerken dat je een verandering nodig hebt zodat ‘het’ beter gaat voelen. Het kan dan van alles zijn: Van schoongefloste tanden tot een verbeterde houding. Omdat je de handeling na een oefenperiode al gemakkelijk kan toepassen, kan je het relatief gedachteloos uitvoeren op een juiste manier.
Tadaaa! Een nieuwe houding wordt zo langzaam een feit.
Ongemerkt wordt opgemerkt Voor mijn benen die alweer over elkaar geslagen zijn tijdens het typen van deze tekst?? Ik leg nu iets (bv. Handdoek) op mijn schoot zodat ik het voel dat ik mijn benen over elkaar wil slaan. Ik kan dan op tijd stoppen en mijn been terugzetten. Zodat dat dat laatste stukje meer gewoon gaat voelen.
3 min leestijd: Je bent pessimistisch!
‘Zo, dit is de één na laatste keer, daarna moet ik klachtenvrij zijn toch?’ Ik krijg het warm en zij… wat doet mijn cliënt?
3 min leestijd.
Doelen stellen Een doel voor ogen hebben is lekker en praktisch. Je weet waar je naar toe werkt en je weet ook wanneer je dit wilt bereiken. Het voordeel van een doel is dat je het kan evalueren en bijstellen… Alleen vergeten we vaak dat stukje omdat we een doel zo definitief maken en we zo graag willen.
7 behandelingen en klaar Een jonge vrouw met rugklachten komt mijn behandelkamer binnen. Ik zie haar voor de 6e keer. Ze gaat vooruit. Ze kan nu weer kleine huishoudelijke taken op zich nemen, en weer halve dagen werken. Echter zijn er nog steeds de hele dag door zeurende lage rugklachten. De uitstraling is minder intens en minder vaak aanwezig in de benen dan voorheen. De mobiliteit van de onderrug is toegenomen en de stabiliteit van de gehele romp ook. Terwijl ze gaat zitten zegt ze: ‘zo, dit is de één na laatste keer, daarna moet ik klachtenvrij zijn toch?’
Slik Ik krijg het even warm en ga snel in mijn hoofd de communicatie wat behandelingen af. Tijdens de intake doe ik een schatting van het aantal behandeling die nodig zijn om een bepaald doel te halen. In haar geval het weer volledig kunnen werken. Toen heb ik geschat op 7 behandelingen. Dit zou dan verdeeld zijn over een periode van 3 maanden. We zijn nu net twee maanden verder. Waar gaat het hier fout? Gaat het fout?
Wat er allemaal gebeurt is van invloed Tijdens de twee maanden heeft de vrouw afscheid moeten nemen van familielid. Hierdoor kreeg ze hoofdpijn en spanningsklachten erbij. Toen deze klachten naar boven kwamen heb ik besproken om hier kort de focus op te leggen en haar de ruimte voor te geven. Ze wilde graag ook wat oefeningen om de spanning in de nek en schoudergordel te verminderen. Deze oefeningen gaven haar de rust en de ruimte om tijd voor zichzelf te blijven nemen. Na een korte intermezzo van twee behandelingen kon ze hier verder zelfstandig mee aan de slag en heeft ze een masseur opgezocht.
Ik vind je pessimistisch ‘Zo, dit is de één na laatste keer, daarna moet ik klachtenvrij zijn toch?’ Even is het stil en dan begint ze te lachen. ‘Weet je, ik vond 3 maanden eerst wat pessimistisch toen je dat zei, maar langzamerhand begin ik het te begrijpen. Eerst baalde ik dat ik er nog lang niet ben, maar het herstel gaat langzamer dan gewenst omdat het gewone leven ook doorgaat. Het lijkt er naast te staan, terwijl jezelf ‘beschadigen of overbelasten’ zo gemakkelijk gaat, alsof dat wél in de taken zelf verweven zit. De rem die ik elke keer op mezelf moet zetten om te zorgen dat ik van mijn rugklachten af kom is niet gemakkelijk. Dat had je best goed ingeschat.‘
Doel Ik laat haar zien dat ze ondanks het verlies een groot verschil in haar bewegingspatroon heeft gemaakt. We kijken samen naar haar coping stijl en zien dat dit aan het veranderen is en dat dit van grote invloed is. Daarnaast laat ik haar zien dat ze al een stuk meer fysiek kan, met minder pijn en dat ze aan het einde van de dag meer energie heeft dan voorheen. Dit allemaal tijdens het verwerken van haar verlies.
PSK – meten is weten – Op 15 juli 2019 wil mevrouw weer 5 volledige dagen in de week kunnen werken met een score op de PSK van 89 millimeter naar maximaal 23 millimeter op de PSK (meetinstrument). Hierbij is hoe hoger de score hoe slechter. Ga je meer naar de 00mm is het goed. Dit bovenstaande doel was het doel dat we halverwege april hadden gemaakt. Vandaag (17 juni) scoort ze 64mm. Het doel nog lang niet behaald en waarschijnlijk niet haalbaar binnen 4 weken. Maar ze is wel tevreden.
Samen om de tafel We bespreken wat er nodig is om haar doelen te behalen, hoeveel tijd ze zelf verwacht nodig te hebben, welke omgevingsfactoren we in de gaten moeten houden en welke interne factoren van invloed zijn. Denk hierbij aan een vakantieperiode, aan een baas die wat druk zet, aan het plichtsgevoel wat mevrouw ervaart, aan het oudste kind die naar school gaat wat ze heel spannend vindt, aan haar man die wil sporten waardoor zij wat extra taken krijgt op 2 avonden, de tijd die ze kan nemen voor zichzelf en voor haar oefeningen en de afhandelingen van het verlies. Daarnaast bespreken we ook welke financiële middelen ze heeft om de therapie voor te zetten. Samen stellen we het doel bij.
Zelf stelde ze het volgende voor en ik denk dat dit haalbaar is: Op 15 september 2019 wil mevrouw weer 5 volledige dagen in de week kunnen werken met een score op de PSK van 89 millimeter naar maximaal 23 millimeterop de PSK .
Samenvatting: Ik loop over het station en zie overal (rol-)koffers, mensen met bepakte fietsen waar tentjes op liggen en backpackers. Ineens ademt alles vakantie. Het valt vandaag extra op. Zou ik er ook aan toe zijn? STOP en haal adem!
Leestijd: 1.5 min. Vakantiegevoelens Ik loop over het station en zie overal (rol-)koffers, mensen met bepakte fietsen waar tentjes op liggen en backpackers. Ineens ademt alles vakantie. Het valt vandaag extra op. Zou ik er ook aan toe zijn?
Ben jij er ook aan toe? Heb je zelfs al last van opgebouwde stress? Trillende ogen? Vol hoofd? Spanning op je kaken? Een stijve nek? Verminderde concentratie? Komen er oude fysieke klachten weer naar boven? Gaat het sporten minder goed? Stoot je jezelf vaker tegen tafels of deurposten? Of struikel je ineens meer over stoeptegels? Dan ben jij waarschijnlijk ook toe aan rust!
Jij wel, en je agenda? Lees in een >>vorig blog << hoe je elke dag vakantie neemt.
Wat kan je nu doen? STOP! Stop even 1 minuut. Haal adem. Ga eens zitten en voel hoe je zit, dat je billen daadwerkelijk de stoel raken en verzacht je spierspanning daar waar kan. Volg nu je ademhaling. Rustig in en uit. Wat beweegt er in je lichaam wanneer je ademhaalt? Wat voel je? Je hoeft je ademhaling niet te verdiepen of te vergroten, alleen maar even te volgen. 60 seconden lang. In en uit.
Dwaal je af?
Kom dan weer terug en voel waar je ademhaling binnen komt en hoe je lijf hierop beweegt. Dat is alles.
60 seconden. Blijf het volgen. 60 seconden maar. alleen ademhalen. 60 seconden. je lijf iets verzachten. 60 seconden. in en uit.
60 seconden is niks toch? En dit heeft echt al een groot effect op de hersenen en het aanmaken van stresshormonen. 60 seconden is van de zotte eigenlijk wanneer je dit niet kan missen. 1 minuut voordat je de auto uitstapt, 1 minuut wanneer je reist in de trein, 1 minuut wanneer je op de wc zit, 1 minuut wanneer klaar bent met eten. Die ene minuut kan je vast wel ‘missen’. Je lijf en hoofd kunnen dit wel gebruiken! Even aandacht voor wat er is.
Hoe vier jij het beste vakantie? In een andere blog heb ik het ook de vraag aan jou gesteld op welke manier je het beste vakantie viert. Kijk daar vanavond eens naar. Voldoet je komende vakantie dan ook aan het wensenlijstje? Kan je zorgen dat dit meer overeenkomt?? Wanneer je weet dat er een fijne rustperiode aankomt geven je hersenen al positieve signalen en zal er ook dan minder stresshormoon worden aangemaakt. Hierdoor blijf je ook meer weerbaar voor wat er op dat moment wel op je pas komt.
Stop! En wat kan je nu doen? STOP! Wat je ook aan het doen bent. Zet je wekker, 60 seconden, haal adem. Wat je ook doet, je kan altijd even stoppen. Adem in en uit 60 seconden rust
1 minuut pauze – De Beweegtherapeut – Oefentherapie Cesar Mensendieck Dordrecht
2 min leestijd:
Een ingezakte plumpudding, een zak aardappelen, een vaatdoekje…‘ Zo noemen mensen zichzelf soms in de praktijk. Mooie benamingen, vind je niet?
De cliënten vergeleken zichzelf met de meest uiteenlopende voorwerpen wanneer ze (bijna) klaar waren met de behandelingen. Ze hadden voor de behandelingen wel in de gaten dat ze bijvoorbeeld energie mistte om rechtop te zitten, maar er geen notie van dat ze juist door het beweeggedrag hun eigen batterij laten leeglopen
2 minuten leestijd. Van plumpudding tot vaatdoek Een ingezakte plumpudding, een zak aardappelen, een vaatdoekje…‘ Zo noemen mensen zichzelf soms in de praktijk. Mooie benamingen, vind je niet? Wat ik eigenlijk mooi vind daaraan is dat ze zichzelf zo achteraf of aan het einde van de behandelreeks pas noemen. Dat betekent namelijk dat ze een verandering voelen!
‘De zak aardappelen’ Een jonge vrouw van 16 loopt heen en weer in mijn praktijkruimte omdat ik dat vraag. Ik zie een stijve onderrug, daar waar ze last van heeft, en haar voeten wijzen naar buiten. Ze schopt haar benen licht voor zich uit. Haar bekken staat in een licht verdiepte holling en de romp en armen maken kleine bij-bewegingen. De schoudergordel houdt ze stijf opgetrokken. ‘Ik voel me een zak aardappelen, ik hou mezelf wel bij elkaar, maar ik heb het gevoel dat er steeds wat aardappels verschuiven in mij.’
‘De vaatdoek’ Een man, halverwege 60, leest iedere ochtend de krant, maar voelt zich fysiek dan niet goed. ‘Ik Ben zo slap en krijg mezelf niet goed overeind. Ik hang als een vaatdoekje over mijn krant, Alsof mijn hoofd veel te zwaar is’. Ik zie een man aan mijn bureau zitten op het puntje van zijn stoel met een met een tijdschrift voor zich. Zijn hoofd moet worden ondersteund door zijn handen omdat het zwaar voelt. Hij steekt zijn nek ver naar voren en zijn schouders hangen mee naar voren vanuit een gebogen bovenrug.
‘De plumpudding’ Een vrouw van begin 40 staat en loopt tijdens het onderzoek van de intake heen en weer. De voeten landen vrij hard op de grond, de onderrug is hol, de wervelkolom zakt ook in vanuit de bovenrug en de schouders staan daardoor naar voren gericht. In de meeste gewrichten wordt er gehangen, het lijf wordt niet echt gedragen. ‘Er is weinig energie in mijn lijf en het voelt zwaar, ik voel me net een ingezakte plumpudding’
Mooi achteraf Bij (bovenstaande) cliënten geldt dat ze vaak zichzelf zo pas vergeleken met de meest uiteenlopende voorwerpen wanneer ze (bijna) klaar waren met de behandelingen. Ze hadden voor de behandelingen wel in de gaten dat ze bijvoorbeeld energie mistte om rechtop te zitten, maar er geen notie van dat ze juist door het beweeggedrag hun eigen batterij laten leeglopen. Pas toen ze voelde wat het was om de krachten juist te verdelen over het lichaam (wat niet altijd zonder slag of stoot gaat) merkten ze op hoe ze voorheen liepen, zaten, afwas deden, werkten etc. Soms merken cliënten al direct verschil tijdens het onderzoek wanneer ik aanwijzingen geef om te veranderen. Wanneer ze daarna voor hun gevoel weer ‘normaal’ lopen voelen ze ineens waar ze stabiliteit in hun lichaam missen. Soms merken cliënten pas het verschil wanneer ze de nieuwe houdingen een tijdje kunnen volhouden en heeft het lichaam (en hoofd) tijd nodig om er aan te wennen voordat ze verschil voelen.
En wat zie ik? Ik zie geen vaatdoekjes, plumpuddingen of zakken aardappelen. Ik zie mensen die onhandige spieren hebben gekozen om stabiliteit te maken. Het lijf is in protest en kan hierdoor pijnsignalen afgeven. Voorlopers van die pijnsignalen kunnen bijvoorbeeld immobiliteit, ‘strak gevoel’ of verminderde kracht of energie zijn. Het is jammer dat we die voorlopers alleen vaak niet opmerken. Want hoe vaak heb jij iets veranderd zonder dat er een duidelijk (pijn-) signaal komt dat iets niet goed is?
Gratis gezondheidscheck Twijfel je of je ook een pudding of een zak aardappelen bent? Of wil je je eigen voorwerp waarmee je je kan identificeren ontdekken? Schrijf je in voor een geheel vrijblijvend en gratis houdingscheck via >>deze << link en de beweegtherapeut neem contact op om een afspraak met je te maken.
Van plumpudding tot vaatdoek; wat houding allemaal met je doet!
3 min leestijd:
fragment: ‘Maar nu voel ik juist wat!? Waarom is deze manier van tillen dan juist goed? De man voor mij kijkt me verbaasd aan.
De man die voor mij staat is groot en heeft aardig wat spiermassa. Duidelijk de bouw van iemand met een fysiek beroep. Voor zijn werk moet hij veel tillen.
3 minuten leestijd
‘Maar nu voel ik juist wat!? Waarom is deze manier van tillen dan juist goed?’ De man voor mij kijkt me verbaasd aan.
De man die voor mij staat is groot en heeft aardig wat spiermassa. Duidelijk de bouw van iemand met een fysiek beroep. Voor zijn werk moet hij veel tillen. Er worden ook wel kranen gebruikt, maar die passen niet altijd. Zo komt het geregeld voor dat hij buizen van minimaal 25 kilo een stukje moet verplaatsen. An sich geen probleem, maar wel als je uitstralende pijn hebt in je armen door een zenuw die bekneld wordt. Wanneer hij tilt doet hij dat met zijn schouders naar voren en heeft hij op dat moment zelf geen last. Echter wanneer hij weer tot rust komt, komen de klachten sterk opzetten. Sterke steken in de bovenarm met tintelingen naar zijn vingers toe.
Structuren in de knel Tijdens zijn eigen manier van tillen zet hij voornamelijk de borst- en nekspieren in. Zijn rugspieren gebruikt hij natuurlijk wel, maar laat hij niet stabiliserend (genoeg) werken. Hierdoor moet de spieren rondom de schoudergordel extra veel krachten verduren. Ze zullen hierdoor extra aangesproken worden en ontwikkelen. Iedereen weet dat de spieren die meer ontwikkeld zijn, meer plek innemen dan relatief normaal ontwikkelde spieren. (Denk maar aan je spierballen die opbollen wanneer je ze aanspant). En wanneer iets meer plek inneemt, is er soms minder of te weinig plek voor andere structuren in het lijf. Doordat er op deze manier van tillen onder andere een sterke voorkeurshouding wordt ontwikkeld met de schouders naar voren, zie je dit ook terug in het staan en zitten. Dit werkt natuurlijk ook andersom! Hoe meer hij met zijn schouders naar voren zit en staat, hoe gemakkelijker het is om voor hem te tillen op deze manier. De spieren aan de voorzijde zijn hierdoor iets verkort. Wanneer er geen klachten zijn (of geen grote kans is dat ze er komen) zou hier geen probleem zijn. Helaas ervaart deze man wel sterke klachten en kan hij zijn werk niet goed meer uitvoeren. Doordat hij bepaalde spieren overbelast en hierdoor uiteindelijk ook de zenuw mee irriteert, komt de (zenuw-) pijn opzetten.
Aanpak Voor deze man is het belangrijk om de spierkracht zo gelijkmatig mogelijk te verdelen en de spieren de functie te laten uitvoeren waarvoor ze bedoeld zijn. Samen hebben we gekeken naar hoe hij de gehele rug- en buikspieren ondersteunend kan inzetten. Hierdoor ontlast hij de schoudergordel en de nekspieren. Deze spieren geven natuurlijk wel kracht en hebben een belangrijke functie, maar ze moeten niet het gehele gewicht tillen.
Dilemma Alleen…. Nu ervaart hij dus wél klachten tijdens het tillen. Doordat hij zijn schoudergordel nu in de middenstand houdt, bollen de spieren tijden het tillen op in een andere stand dan normaal. Hierdoor is er nu even minder ruimte voor alle andere structuren van het lijf (zenuwen, bloedbanen, spieren etc), en wordt de zenuw direct even geïrriteerd. De spieren zullen even moeten wennen aan deze nieuwe ‘gebruikersstand’. Wanneer de vezels op een iets andere manier gaan liggen (door gebruik) dan zal het effect pas duidelijker worden. Dat betekent dat hij zeer goed moet gaan opletten en zijn houding blijvend zal moeten aanpassen.
Motivatie De man in kwestie zelf gaf aan dat hij in ieder geval een verandering voelde en dat dit betekent dat hij er zelf invloed op kan hebben. Dat gaf hem dan weer een goed gevoel en de moed en motivatie om het te gaan proberen. Want een houding veranderen is niet zo eenvoudig. Zeker niet wanneer je klachten ervaart bij de verandering. Je lichaam kiest automatisch voor de weg met de weerstand, en zal het liefst de pijn vermijden. De start van de uitdaging van een houdingsverandering is gezet.
Ik ben benieuwd hoe het over twee weken gaat wanneer ik hem weer in de praktijk zie.
schouderpijn, zenuwpijn, oefentherapie cesar / mensendieck
Fragment: Met grote gratie struikel ik en land ik met beide knieën hard op de betonnen tegels. Mijn linkerknie heeft duidelijk eerst de val gebroken en daarna de rechter. Het voelt direct aan alsof het dik gaat worden. Er wordt snel ijs gehaald om de zwelling te stoppen. Van binnen baal ik; mijn hardloopschema ging net ontzettend goed en ik voelde me fit. Ik heb geen behoefte aan ‘revalidatie’ de komende weken>> lees meer
2 min leestijd
Klunzenkoningin Met grote gracieusheid struikel ik en land ik met beide knieën hard op de betonnen tegels. Mijn linkerknie heeft duidelijk eerst de val gebroken en daarna de rechter. Het voelt direct aan alsof het dik gaat worden. Er wordt snel ijs gehaald om de zwelling te stoppen. Van binnen baal ik; mijn hardloopschema ging net ontzettend goed en ik voelde me fit. Ik heb geen behoefte aan ‘revalidatie’ de komende weken.
Hersteltijd Niemand heeft ooit behoefte aan revalidatie- of hersteltijd. Ik ben nog nooit iemand in de praktijk tegen gekomen die me vertelde dat het goed uit kwam dat hij/zij zijn arm had gebroken, een hernia heeft of een burn-out. We zeggen het wel eens; ‘het zou wel lekker zijn om ziek thuis te zitten; even rust, even de dingen doen die we willen doen’. Het probleem van ziek zijn is dat je ziek bent. Je kan vaak niet zo heel veel anders. De dingen die je doet kosten meer tijd en energie. Dus die oude foto-albums afmaken die al eeuwen op je to-do-lijst staan lukt dan helemaal niet.
Inspanning op elk niveau Iedereen heeft voor zichzelf doelen of plannen waar ze aan werken. Dingen die ze willen voltooien. Voor de ene is het blijven sporten op niveau, voor de ander kan dat het huishouden draaiende houden zijn. Vergis je ook niet in dat werk ook fysiek zwaar kan zijn. Zowel de statische (zittende of staande) beroepen als de dynamische (waarbij veel en soms zwaar bewogen wordt) beroepen. De herhaling van dezelfde soort beweging of de duur waarmee je een lichaam belast kan het zwaar maken.
Schop onder je kont of afremmen Sommige cliënten moet je een ‘schop onder de kont’ geven, maar anderen moet je juist afremmen. Ik weet als therapeut niet wat ik uitdagender vind. Bij een ‘schop onder iemand zijn kont’ gaat het er vaak om, om samen het vertrouwen op te bouwen dat er een verandering kan komen en de goede begeleiding geven dat de cliënt ook verandering ziet. De verandering kan hem dan zitten in bewegingen, in pijnbeleving, in activiteitenniveau, in grenzen stellen etc. Bij het afremmen van een cliënt moeten je opletten dat je niet de inzet tempert maar wat diegene doet met zijn inzet. Vaak zijn dit de doorzetters en de ‘rouwdouwers’. Die hebben het nodig om te voelen waar de (fysieke) grenzen liggen en tussendoor (relatieve) rust te nemen. Ook zij hebben het vertrouwen nodig dat dit een verandering gaat brengen. Zij werken het hardst als ze weinig doen.
Mijn knie Ikzelf hou wel van aanpakken en gaan, actie in de taxi! Na twee weken rust voor mijn knie (niet hardgelopen, geen lange wandelingen met rugzak gemaakt etc.) Leek mijn knie rustig en dus prima. Een kort stukje hardlopen en dat ging goed. Wat was het fijn om weer lekker bezig te zijn! Direct de smaak te pakken en een tweede keer geweest diezelfde week. Helaas… ’s avonds in het weekend was mijn knie weer iets warm en zat er wat vocht in. Klassieke ‘rouwdouwers-valkuil’ Ik heb eerder al geleerd dat ook al wil je nu iets, als je nu over je grenzen heen gaat je hier op de lange termijn problemen van kan ondervinden. Een van mijn ‘privécoaches’ (zie vorige blog) zei eens: korte termijn fijn is lange termijn pijn. Korte termijn pijn is lange termijn fijn. Naar maar waar. Dus nu letterlijk pas op de plaats.
Het wachten waard Voor dit herstel staat 6 weken en zou dus ongeveer eindigen wanneer mijn vakantie begint. Het lange termijndoel is gezet. Want ik wil wel lekker zonder klachten op vakantie kunnen. Dat betekent een rem op mijn explosieve activiteiten (hardlopen etc) maar wel voldoende bewegen (geen probleem). Rustige stabiliteitsoefeningen zijn prima. Even ben ik weer mijn eigen cliënt. Ik mag nu dus heel hard werken door relatief ‘niks’ te doen. En ja.. dan ben ik dus net zo gefrustreerd als iemand anders die zijn tijd voor het lopen aan het opbouwen was, of het huis aan het schilderen is maar dit moet afbreken i.v.m. een blessure, of de vrachtwagenchauffeur die zoveel pijn heeft door het lange zitten en daardoor alleen maar de korte ritjes kan uitvoeren. Korte termijn pijn is lange termijn fijn. Korte termijn pijn is lange termijn fijn. Korte termijn pijn is lange termijn fijn.
Ik zeg het nog maar een keer tegen mezelf zoals ik dat tegen mijn cliënten zou zeggen. Op sommige dingen is het namelijk het wachten waard. Mooie vakantieplannen bijvoorbeeld.
