Auteur: De Beweegtherapeut

Ik wil niet krom zijn!

Je kent ze wel, de mensen met zo’n ‘bochel’, zo’n kromme rug waarbij de nek verdikt is. Is daar nog iets aan te doen? En als je ouder bent? Lees het in deze blog.

Leestijd 3 minuten

Ik wil niet krom zijn
‘Ik wil niet krom zijn’ zei de 75-jarige vrouw voor me. ‘Als ik al die oude vrouwen zo zie, dan lopen ze zo gebogen. Naast dat ik het heel lelijk vind, kan dat toch niet goed zijn?’ Ik vertel haar dat de mobiliteit afneemt van de cervicale en thoracale wervelkolom wanneer de rug zo ver gebogen is. ‘Ja dat merk ik’, geeft ze toe, ‘ik kan tijdens het autorijden eigenlijk al niet echt goed meer naar achteren kijken!’

Bochel
Waarschijnlijk heb je dit wel eens gezien bij mensen; de in de volksmond genoemde ‘bochel’. Als paramedicus beschrijf je het als een (versterkte) kyfose. De wervelkolom heeft van nature een s-vorm. Dat betekent dat er een lumbale lordose is, een thoracale kyfose en een cervicale lordose. HUH? Ik leg het voor je uit: je lage ruggenwervels staan iets holler, de middelste wervels iets boller en de nekwervels weer wat holler (zie afbeelding). Deze S-vorm is superhandig! Wanneer we bewegen kunnen hierdoor de ‘klappen’ op de wervelkom beter verdeeld en opgevangen worden. De vorm zorgt ook voor een bepaalde mobiliteit van de romp. De tussenwervelschijven, zachte kussentjes van kraakbeen, absorberen ook de impact van het bewegen op de wervelkolom en houden de wervels van elkaar gescheiden. Zo worden de wervels en de zenuwen, die door de wervels lopen, beschermd.

Kyfose
Bij mijn cliënten in de praktijk zie ik geregeld die bolle bovenrug. Wij noemen dat een versterkte kyfose of een kyfotische houding. Vaak begint dit met een verdikking van de spieren bij de meest uitstekende nekwervel (wervel C7). De verdikking wordt meestal veroorzaakt door de stand van de wervelkolom waar uit volgt dat de schouders naar voren of omhoog staan en het hoofd meer naar voren wordt gedragen. De spieren rondom de nek en in de bovenrug moeten zo hard werken om je hoofd te tillen, dat ze daar dik en stijf van worden. Zo ontstaat er een vastere verdikking in de nek. Vroeger noemde men dit ‘de secretaresse-knobbel’. Tegenwoordig is het “de gameboyrug” of “de tabletnek”, maar het principe blijft hetzelfde. Door een stand van de wervels wordt het hoofd verder van de romp gedragen, in plaats van dat het rustig balanceert op de atlas (de bovenste nekwervel).

Oorzaak
De oorzaak van deze lichaamstand is belangrijk voor het kunnen strekken van de wervelkolom in de opwaartse richting. Wanneer er daadwerkelijk een vergroeiing is van de wervels (zoals bijvoorbeeld bij Bechterew), dan is de strekking moeilijker te maken. We kunnen wel de spieren en banden trainen, maar aan de structuur van het bot kan je als oefentherapeut niks doen. Wanneer de houding door spierkracht wordt bepaald kan “de bochel” aanzienlijk verminderen of verdwijnen. Let wel op: hoe langer het in de gebogen stand gehouden is, hoe langer het herstel duurt. Hoe jonger je bent, hoe makkelijker het meestal is om je spieren te trainen en de souplesse en kracht weer terug te krijgen is op de juiste plaatsen

Ik voel me open!
“Maar daar is toch zeker niks meer aan toe doen?” De cliënt voor me kijkt me hoopvol aan. ‘Laten we dat eens onderzoeken!’ Na het onderzoek blijkt de mobiliteit van de wervelkolom nog aardig goed. Er is voornamelijk een behoorlijke verstijving te vinden in bovenrug, waardoor ze moeite heeft met opstrekken. Ze weet ook niet precies hoe dit te doen. Direct geef ik haar de eerste punten mee waar ze op moet letten en hoe ze op kan strekken zonder andere delen van het lijf te overbelasten. Ze kijkt me blij aan. “Dit voelt al zo anders! Ik voel me open, ik kan weer ademen! Maar makkelijk is het niet zeg!”  
En dat klopt. Komende tijd is het voor mevrouw trainen, trainen en nog eens trainen. Wat dat in houdt? Steeds op de juiste manier opstrekken tijdens het zitten en staan. Zo simpel én moeilijk kan het tegelijkertijd zijn.

Wil jij advies hoe we jouw houding kunnen verbeteren? Bel me dan!

Je kent ze wel, de mensen met zo’n ‘bochel’, zo’n kromme rug waarbij de nek verdikt is. Is daar nog iets aan te doen? En als je ouder bent? Lees het in deze blog.

Het onderbuikgevoel

2 min leestijd: Er klopt iets niet. De klachten worden erger, maar dit is totaal niet volgens de verwachting. Het onderbuikgevoel als therapeut geeft signalen af. Wat doe je dan?

2 minuten leestijd

Mijn onderbuikgevoel begint te werken. Dit is raar denk ik. In de afgelopen jaren heb ik al veel versies gezien van rugklachten (met en zonder hernia’s, osteoporose etc.), maar dat de klachten op deze wijze terug komen is niet volgens een patroon dat ik ken.

Voor mij zit een cliënt die ik al een tijdje niet had gezien omdat het steeds beter ging. Tot vorige week. Sterke pijn in de rug met uitstraling in de benen, maar ook op het heupgewricht zijn er klachten. Dit kan voorkomen, maar nu gaf mijn gevoel aan dat het niet klopte.

Tijdens de 4-jarige hbo-studie tot oefentherapeut Cesar/ oefentherapeut Mensendieck komen veel klachtenbeelden voorbij. Daarnaast trainen we om door middel van een aanpassing in het houding- en beweeggedrag van de cliënt, de klachten te verminderen of te laten verdwijnen zodat ze weer volop kunnen meedoen in de maatschappij.
Dat is nogal breed, want voor iemand die zijn kantoorwerk niet kan uitvoeren door een hernia moeten we als therapeut andere dingen doen dan bij iemand met lage rugklachten wanneer hij naar zijn werk fietst. Laat staan wanneer de cliënten een heel ander klachtenbeeld laten zien zoals: MS, hoofdpijn, hyperventilatie, burn-out, nekklachten, evenwichtsproblematiek etc. Totaal verschillende klachten van allemaal verschillende mensen met allemaal verschillende hulpvragen.
Dat is precies wat ik zo leuk vind aan mijn beroep als algemeen oefentherapeut.  Het laat je breed kijken en je moet breed kunnen analyseren.
Het onderbuikgevoel kan helaas niet worden aangeleerd, al hebben mijn stageplekken hier vroeger wel een goede bijdrage aan geleverd. Door klinisch te kunnen beredeneren wat er gebeurt, kan je ontdekken waar de problemen liggen van de cliënt.

Nu zit er een gedreven cliënt voor me. Iemand die met veel aandacht en toewijding begonnen is aan het herstelproces. Het herstel ging super en ineens is dat over. De cliënt en ik gaan op onderzoek uit en ik luister nauwkeurig naar het verhaal wat er me wordt verteld. De pijn neemt toe de mobiliteit licht af. Naast bepaalde uitstraling is er nu ook op verschillende plaatsen drukpijn en toenemende extreme vermoeidheid.

Daar zijn daar de alarmbellen, het onderbuikgevoel of hoe je het ook wilt noemen. Dit herstel past niet in het verwachte patroon bij deze cliënt met alles wat die persoon doet.
Ga terug naar de huisarts is mijn advies. Jij weet het meest over je eigen lichaam en hoe dit voelt en zou moeten voelen. Ik ben opgeleid tot oefentherapeut en weet vanuit dit vak veel, maar dit kunnen we nu niet samen oplossen. Het is tijd om te kijken of ander onderzoek meer oplevert. 

Ik ben minstens net zo benieuwd als de cliënt of daar iets uit komt. We wachten de uitslagen (on-) geduldig af.

Ken jij dat onderbuikgevoel van jezelf? Wat doe jij ermee?

Er klopt iets niet. De klachten worden erger, maar dit is totaal niet volgens de verwachting. Het onderbuikgevoel als therapeut geeft signalen af. Wat doe je dan

Revalideer forest revalideer!

5 minuten leestijd: revalideren is hetzelfde verlangen of doel voor ogen houden alleen dan met een strategische aanpak. Kan jij dat?

5 minuten leestijd

Run forest run!
De wind door mijn haren en mijn benen die het oude rentempo herkennen. Genieten! Voor het eerst sinds lange tijd heb ik een klein stukje hardgelopen. Drie heerlijke kilometers inclusief tussenpozen wandelen. Het beetje bij beetje terugwinnen van je oude niveau voelt ineens als een zegening. Ik besef mij goed dat dit voor ieder herstel geldt. Herstel en groei is een feestje, maar de sfeer kan zomaar omslaan wanneer je niet goed bent voorbereid of er ongenodigde gasten langskomen.

Persoonlijk record (PR)
Begin 2019 heb ik mijzelf een doel gesteld: De 5e keer dat ik 10 kilometer ga rennen tijdens de drechtstadloop ga ik mijn eigen PR eens fiks verbeteren. Een uitdaging waar ik zin in had! Na de drechtstadloop2018 heeft mijn neef mij speels uitgedaagd om een nog betere tijd neer te zetten. Hij zou komen kijken wanneer ik dacht dat het haalbaar was. Hij woont in het buitenland en ik vind het leuk om hem te zien: dus kom maar op!

Het trainen ging super. De wintersport gaf een kleine kink in de kabel. Mijn knie had ik wat verdraaid door ongekende pirouette-kunsten op de ski’s (prachtig beeldmateriaal waar ik overigens een oscar voor had kunnen ontvangen.) Na kort, maar goed herstel heb ik mijn schema weer kunnen oppakken en ging ik als een speer. Ik voelde me fit en mijn tijden werden steeds sneller.
Totdat er die ongenodigde gast op mijn voorbereiding kwam. Ik viel keihard op het beton met mijn knie Het eerste wat ik zelfs dacht was: Oh nee! Als ik maar kan rennen straks! Hier is nog wat over te lezen in deze blog (LINK) Toen dacht ik: geef het 6 weken rust en dan kan ik opbouwen. Helaas die pret bleef uit.

Revalideren is het verlangen strategisch aanpakken.
Het meest lastige van revalideren is dat je wilt belasten, maar niet wilt overbelasten. Elke dag kan die grens verschillen met een andere dag. Daarnaast wil mijn hoofd bijna altijd meer doen. De poppetjes op je schouders hebben constant strijd.
v:‘Ja, ga bewegen, lekker naar buiten, gaan!’
x:‘Nee niet rennen, dan zit je weer met een dikke knie en dan kan je je doelen weer verder vooruit schuiven.’
Links onderhandelt met rechts en andersom. Beide met goede argumenten. Ik besluit wijs te zijn en mezelf te behandelen alsof ik mijn eigen cliënt ben. In de praktijk zeg ik dit ook geregeld tegen mijn cliënten. Stel dat een dierbare nu in dezelfde situatie zit. Wat zou je diegene dan adviseren? Wanneer je daar dan naar luistert, ben je vaak daadwerkelijk geholpen omdat je je hersenen inzet, terwijl het verlangen vaak groot is om bepaalde dingen te doen.
Revalideren is hetzelfde verlangen houden, alleen dit met een strategische aanpak proberen te bereiken. Voor deze aanpak is het lange termijn denken noodzakelijk. Revalideren met behulp van een therapeut kan ook prettig zijn. De therapeut kan het proces goed in de gaten houden en je afremmen of een schop onder je kont geven daar waar nodig is.

Aanpassingen
Omdat het lange termijn doel duidelijk is (weer 10 kilometer zonder knieklachten kunnen rennen) moest er een hoop aangepast worden. De vakantieplannen zijn totaal veranderd, specifieke oefeningen zaten in mijn routine, goed gerust, niet gerend, wel gewandeld en nog wat advies ingewonnen bij collega’s van de fysiotherapie.
De uitdaging was voor mij vooral mentaal. Ik hou van rennen , zweten en springen. Lekker explosief bewegen, Daarnaast laten mijn broeken mij ook langzaamaan weten dat ik nu al maanden mijn sportbeweging mistte. Maar het meest mis ik nog dat fitte gevoel in mijn lijf.  

En dan nu weer rennen?
En dan nu begin oktober heb weer voor het eerst kunnen rennen. Vier maanden na de val op mijn knie, ruim 2,5 maand later dan dat ik dacht ik te kunnen beginnen met rennen. Wat was het lekker; een lange dijk voor mij alleen! Een groot deel van mij roept: go go go en nu door!
Dit zou ik alleen niet aan een cliënt adviseren.
Mijn persoonlijk record dit jaar is dat ik niet over mijn grenzen heen ga en rustig opbouw. Mijn PR was ik al met moeite uit mijn hoofd aan het zetten, maar nu neem ik afscheid van het lopen dit jaar in wedstrijdvorm. Om in 1 maand van 0 naar 10 kilometer op te bouwen is niet verantwoord. Vijf kilometer is ook niet slim.

Ik nodig mijn neef bij deze dan ook uit om in 2020 naar mijn nieuwe PR op de 10 km te komen kijken; het renfeestje verplaatst naar volgend jaar. 😊

Verschillende loopjes

Ik ken de hakkenlander, de tenenloper, de hanger, de benenschopper en nog meer. Wat voor ”loper’ ken of ben jij?

2 minuten leestijd

Lekker mensen kijken
In de stationshal zie ik veel mensen lopen. Langzaam, snel, grote en kleine passen. Dan hoor ik het geluid van een haklanding naderen. Het klinkt als een harde landing met relatief grote passen en lichte haast. Je kan bijna horen dat deze persoon het gewicht op zijn hielen heeft. Ik kijk naar rechts en zie een jongeman ferm doorstappen. Check! Gewicht hangt naar achteren op zijn hielen. Hij gooit zijn benen naar voren en zijn voeten naar buiten. Een mooi typisch loopje dat nog wel eens problemen kan geven in de achillespees. Knie- of rugklachten zouden ook niet vreemd zijn bij zo’n soort loopje. 

Allerlei soorten en maten
Zo heb je de hakkenlander, de tenenloper, de hanger, de benenschopper, de gebogen man/vrouw, het waggelen, de eendenvoetjes of degene met ‘swag’, Weet jij er nog één?

Hielspoor
Tijdens een intake heb ik een man voor me. Hij houdt van aanpakken en heeft een praktisch beroep. Hij heeft hielspoor en last van zijn onderrug. Naar verwachting zal hij zwaar op de hak van zijn veiligheidsschoenen landen. Dit klopte. Ook hij gooide zijn onderbenen wat vooruit, maar dat past goed in dit patroon en is niet verrassend. Tijdens de behandelingen hebben we de landingsfase van het lopen aangepast. Dit hebben we gedaan door het lichaamsgewicht goed boven de voeten te plaatsen en de klachten zijn afgenomen doordat de druk nu geheel anders verdeeld werd over de voet.

Huppen
Een bezige bij zit voor mij tijdens een andere intake. Het huishouden draaiende houden is haar grootste taak met de zorg voor 3 kinderen. Ze heeft een paar vriendinnen waar ze geregeld mee afspreekt en zit ook nog op volleybal. Ze heeft nek- en schouderspanning. Sinds kort ook lage rugklachten en in de nacht kuitkrampen. De verwachting van opgetrokken schouders bleek te kloppen en de holte in de onderrug (lordose) was wat vergroot met een verhoogde spierspanning.  Ze landde op de binnenkant van haar voeten en meer op de bal van de voet dan het midden. Ze ‘hupt’ zichzelf naar voren. Door de spierspanning meer naar het basisniveau te brengen en meer een ‘laid back’ instelling te hanteren tijdens het lopen wikkelt ze anders. Hierdoor worden de kuiten minder intensief gebruikt en kan de wervelkolom goed kan opstapelen. Dit heeft als gevolg dat de ze de spanning in de onderrug en schouderpartij wat verlagen.

Verschillende types, zie jij ze?
Je hebt veel verschillende types met bijpassende looppatronen. Als therapeut heb je al snel een eerste indruk wanneer iemand je voor gaat van de wachtkamer naar de behandelruimte toe.
Maar als niet-therapeut zijnde zie je ook een heleboel. Met mijn stagiaires ga ik geregeld naar buiten en kijken naar wat je ziet. Bijvoorbeeld naar de stand van alle schouders van de mensen die voorbij fietsen. Een andere opdracht is ook dat ze dan moeten zeggen wat het eerste is dat opvalt in het beweegpatroon van iedereen die voorbij komt. Lopend, fietsend of autorijdend.

Dit kan jij ook! Kijk en luister maar eens hoe iedereen de voeten plaats. Dan zal je ineens merken dat er grote verschillen in zitten.

Weet jij van jezelf wat typisch is aan je loopje? Laat het me weten!

www.debeweegtherapeut.nl

Ik wacht wel totdat het erger wordt

Wachten met een update installeren doet bijna iedereen. Hoe werkt dt fysiek gezien?

2 min leestijd.

Herinner mij later
Een pop-up over updates installeren schiet omhoog. ‘Herriner mij later’ *klik* en het is weg voor nu. Ik zit achter mijn computer. Dit doe je dan een paar keer achter elkaar. Herken je dat ook? Totdat het apparaat na een tijd toch wat trager begint te worden en tegen te sputteren. Grommend op het protesterende elektrische beest besef je dat het nu toch echt tijd is voor de update.  *Klik* updaten dan maar. Voordat het goed en wel begonnen is en de voorbereiding nog niet eens op 5% staat, besef je dat je eigenlijk wel nog een deadline hebt liggen. Dapper zet je je over je weerstand, want hoe lang kan die update duren??

Wachten totdat het echt erg wordt
Vertaal dat apparaat nu eens naar het bewegingsapparaat (oftewel je lijf). Vertaal dan vervolgens de updates naar een check (of controle) behandeling. Bedenk eens hoe vaak het bij jou voorkomt… oeps! Laat staan bij je omgeving!
Hoor jij ook vaak ‘ ik heb al wel een week of drie vier last, maar ik hoef nog niet naar een therapeut. ‘Ik wacht wel tot het echt wordt.’
WACHTEN TOT HET ECHT ERG WORDT?!?!?!

Waarom wachten tot je minder plezier in bewegen hebt
Over die instelling van mensen heb ik me als therapeut altijd verbaasd. Want waarom zou je wachten als je last hebt van (terugkerende) pijn? Waarom zou je nog langer wachten tot de klachten zó erg zijn dat je niet meer uit de voeten kan? Of dit nou hoofdpijn, rugpijn, nekpijn is. Of het nou gaat om lopen, sporten, werken, bukken of tillen. Waarom moet het eerst zo erg zijn dat je dingen niet meer kan doen, of dat alle plezier er door de pijn wordt uitgeslagen vóórdat je er wat aan gaat doen.
Eigenlijk is dat toch raar?

Snelle actie = snelle reactie
Een klacht die er nog maar net is, kan vaak met enkele behandelingen getackeld worden. Dit is voor alle partijen prettig. De cliënt, jij dus, is namelijk snel geholpen en jij kan weer verder met waarmee je bezig was. Je hebt er niks voor hoeven laten of hoeven afzeggen. Je kan dus lekker snel verder gaan waarmee je bezig was.

’T duurt te lang..
Wacht je tot een klacht er maanden of soms zelfs jaren zit voordat je er mee aan het werk gaat? Weet dat het dan ook vaak langer duurt voordat de klachten kunnen verminderen. Je hebt je lijf en hersens getraind om om te gaan met deze klachten en beperking in je bewegingen. Dat is niet zo handig. Heel je bewegingsapparaat (incl. hersenen) moet je opnieuw programmeren. Dit kan betekenen dat je, in plaats van 4, nu 12 of 18 behandelingen nodig hebt. Als je écht pech hebt kun je chronisch hulp nodig hebben omdat het probleem onomkeerbaar lijkt te zijn.
Wacht dus niet te lang!


Voel je dus een update aankomen. Klik hem dan maximaal 1 keer weg.
Komt het terug?
Onderneem dan actie voordat je de halve dag op je computer aan het wachten bent voordat je weer kan starten. Twee woorden negen letters: DUURT LANG!

APK voor je lijf

Zoals je auto een jaarlijkse APK krijgt in de garage, kan je dit ook krijgen voor je lijf bij de oefentherapeut Cesar / Mensendieck. Dit is om te zorgen dat jouw lijf (je auto) goed blijft draaien met goed afgestelde spieren. Hoe jij je lijf dagelijks gebruikt is van grote invloed op hoe je lijf voelt. Met een APK kan je terugkerende (en/of nieuwe) problemen beter voorkomen. Meld je voor jouw APK nu aan bij De beweegtherapeut.

3 min. leestijd

Alarmerend piepje
Ik rijd in de auto en ineens begint er een lampje te branden. Hij geeft aan dat ik alweer veel kilometers heb gereden. Het advies is om contact op te nemen met een garage. Aan dit kleine signaal geef ik gehoor (na natuurlijk een week elke keer de auto gestart te hebben met een alarmerend piepje. Ja, ik ben ook net een mens). Een kleine beurt is nodig; even checken of alles nog goed loopt.

Kilometers maken
De gelijkenis met de praktijk is groot. Nadat een cliënt onder behandeling is geweest en de klachten zijn verminderd of geheel weggenomen gaat hij/zij weer zijn/haar eigen ding doen. Lekker ‘kilometers maken’ door bijvoorbeeld werk, huishouden, mantelzorg etc. Doordat je gewend bent om met je lijf op een bepaalde manier te ‘schakelen’ is het soms lastig om de nieuwe houdingen goed te blijven toepassen wanneer je geen nieuwe afspraken worden gemaakt in de praktijk omdat de behandeldoelen zijn behaald. Eerst vergeet je het alleen als je thuis bent, dan ook onderweg en later bedenk je ineens dat je op je werk ook al een lange tijd je beeldscherm of je sta/zit-gedrag niet meer hebt aangepast.

Alarmerend signaal
Na vele kilometers geeft je lijf ineens weer een signaal af. Bijvoorbeeld een stijve onderrug bij het opstaan of juist aan het einde van de dag. Andere signalen kunnen bijvoorbeeld een zeurende knie of een vervelend aanvoelende nek zijn. Of ken je zo’n trillend oog? Omdat we mens zijn lopen we hier nog even mee door.
Totdat het lijf van een subtiel signaal in een zeer irritant piepje veranderd en dan pas (of een tijd later) nemen mensen weer contact op om te kijken of er nog wat gedaan kan worden aan houding, want iets wat je de hele dag doet zou best van invloed kunnen zijn. Vaak horen we dat het moeilijk te beoordelen is bij jezelf of de houdingen zijn weggezakt of juist al geïntegreerd zijn in het dagelijks leven. Had je nu maar een garage die je kan bellen….

APK voor je lijf
In de praktijk van De Beweegtherapeut kan je bij een oefentherapeut Cesar / Mensendieck terecht voor een zogeheten APK voor je lijf. Er wordt dan gekeken naar je bewegingsgedrag en of je je spieren op een juiste manier inzet en dus ‘afstelt’. Van deze APK bestaan verschillende versies;
De eerste versie is de screening in eventuele combinatie met een intake. Dit is wanneer iemand voor de eerste keer gezien wordt.
De tweede variant is een echte APK van 30 min. Dit is een soort ‘controlebehandeling’. Hierbij wordt gekeken of het geleerde geïntegreerd is in het bewegingsgedrag. Zo’n afspraak wordt vaak na 6 maanden gepland. Sommige cliënten zie ik 1 maal per jaar om te zorgen dat alle spieren weer op elkaar worden afgestemd en de kans op terugkeer van klachten wordt verkleind (ook wel recidief genoemd). 

Wat moet je dan bij een APK voorstellen?
Een APK kan verschillende vormen hebben. Er zijn testen voor spierlengte, spiermassa, kracht en andere functietesten. Bepaalde cliënten hebben aanpassingen van oefeningen nodig en willen deze jaarlijks bijstellen of testen. Altijd wordt er gekeken naar het houdings- en bewegingspatroon. Op de belangrijkste dagelijkse activiteiten voor die cliënt ligt de nadruk (lopen, staan, pc-werk, sporten, buiten lopen, fietsen etc.). Bijna altijd blijkt dat er nog aanpassingen of verbeteringen gemaakt kunnen worden. Oude gewoontes sluipen er zo in of we vergeten onze spieren en hersenen te blijven prikkelen. Ook raar, ook cliënten lijken net mensen! 😉
Wat wel uniek is aan ‘deze garage’ is dat we samen gaan kijken naar het patroon. Zo krijg jij inzicht, kennis en kunde om jezelf weer te onderhouden. De oefentherapeut gaat je ‘leren monteren’ met je eigen lijf.

Nu Jij!
Wil je weten hoe jij uit een APK komt? Vul dit contactformulier (via link) in en vraag om een APK. https://debeweegtherapeut.nl/contactformulier-oefentherapie-dordrecht/ .
Tijd om samen eens te kijken hoe jij je ‘lijfelijke auto’ hebt onderhouden!

Race jij lekker weg? Vroeoeoeoeoeemmmmmmm

Zoals je auto een jaarlijkse APK krijgt in de garage, kan je dit ook krijgen voor je lijf bij de oefentherapeut Cesar / Mensendieck. Dit is om te zorgen dat jouw lijf (je auto) goed blijft draaien met goed afgestelde spieren. Hoe jij je lijf dagelijks gebruikt is van grote invloed op hoe je lijf voelt. Met een APK kan je terugkerende (en/of nieuwe) problemen beter voorkomen. Meld je voor jouw APK nu aan bij De beweegtherapeut.
Een apk voor je lijf bij de beweegtherapeut oefentherapie Cesar / Mensendieck

Hangen is overbelasten

2,5 min. leestijd -Hangen in je gewrichten en banden; iedereen doet het ongemerkt zo regelmatig. Je doet er niks voor, maar je lijf is eigenlijk heel hard aan het werk! Hier kan je behoorlijk door overbelasten.

2,5 min. leestijd

Lekker hangen
Terwijl ik wat klets met collega’s in onze keuken voel ik dat ik op één been sta. Ik hang lekker in mijn heupgewricht. Hup, weer even recht op staan! Het is aan het einde van een intensieve dag en ik merk dat mijn hoofd en lijf moe zijn. Het is dan lekker makkelijk om te gaan hangen in je lijf. Doe jij dat ook?

Hoofd, schouders, kniëen …. au
Je kunt op allerlei plekken hangen. Dan bedoel ik niet in het park, maar in allerlei plekken van je lijf. In je enkels, je knieën, je heupen, je onderrug, je bovenrug, je nek en met je hoofd. Het kan ook nog allemaal tegelijkertijd ook! Kun je je er iets bij voorstellen?

Wanneer je dit doet, rek je je gewrichtsbanden op en zet je een constante spanning op die banden (en spieren), die daar helemaal niet hoort. En, nog belangrijker, de spanning die er wél hoort , die vraag je dan weer niet van je spieren. Spieren worden niet ingezet waarvoor ze bedoeld zijn: Kracht leveren. Door deze passiviteit kunnen veel klachten ontstaan óf juist niet overgaan.

Extra hard werken
Je spier die een bepaalde tijd ondervraagt is (dus te weinig is geprikkeld), moet daarna ineens gaan bewegen. Dit is zo’n groot verschil, dat je nu door ‘het gewone’ bewegen klachten kan krijgen. Het lijkt dan alsof het aan de activiteit ligt, terwijl het dus goed aan de passiviteit kan liggen. Ik zal een voorbeeld geven;

De overstrekte knie
Wanneer je met je knieën doorgestrekt staat, ik noem dit ‘op slot staan’, dan hang je in je kniegewricht. Je drukt daarbij extra op je meniscus (de kussentjes in je knieën). Je bovenbeenspier geeft niet veel kracht om zo te staan. Je botten hangen op elkaar, lekker lui hangen. Voor veel mensen voelt dit heerlijk en normaal. Op het moment dat je dan wilt gaan lopen, rennen of springen, moeten die bovenbeenspieren (en kuitspieren, gewrichtsbanden etc.) ineens extra veel kracht genereren. Ze moeten eerst ‘uit het slot’ en dan ook nog eens buigen en strekken om de beweging te kunnen maken. Deze overgang is dan zo groot, daarom kunnen je spieren wel eens gaan protesteren. Daarom is het handig om de spieren die taak te geven die ze moeten uitvoeren: kracht geven. Het liefst heerlijk gedoseerd, dus knieën altijd uit het slot tijdens het staan (voor de skiërs onder ons, net als in je skischoenen). Wanneer je dus van een lichaamsdeel iets vraagt om het te doen, waarvoor het eigenlijk niet gemaakt is, is het dus sneller overbelast.

Doe jij dit ook?
In welk gewricht hang jij meestal? Hangt jouw hoofd wellicht ver naar voren, of is je rug snel krom? Ik ben benieuwd! Heb jij door dat je hangt? Laat het me weten!

Hangen in je gewrichten en banden; iedereen doet het ongemerkt zo regelmatig. Je doet er eigenlijk niks voor, maar je lijf is eigenlijk heel hard aan het werk! Hier kan je behoorlijk door overbelasten.

De beste training

Je traint wat je wilt veranderen, maar wat is nu de beste training? Geldt dat hetzelfde in de sport als voor een verandering in het houdings- en bewegingsgedrag?

Wat is de beste training?
Bezweet, licht vermoeid en hijgend kijken ze me aan. De groep mensen voor me heeft net een fikse sprint getrokken. Tijdens de bootcamptraining die ik geef, zijn we ook altijd met conditie bezig. Geregeld geef ik verschillende soorten ren-oefeningen. Ik krijg de volgende vraag: ‘Wat is nou de beste training? ‘ Dat is niet zo makkelijk te beantwoorden. Heel veel facetten van het trainen schieten door mijn hoofd, nu nog kort en begrijpelijk verwoorden terwijl ik training geef.  Ik besluit om een oefening tussendoor te geven waardoor ik de ruimte heb om wat uitleg te geven aan de vraagsteller.

‘Allemaal ellebogen op de grond en tenen op de grond! We gaan vandaag 2 minuten lang planken. Let op je techniek. Schouderbladen licht naar elkaar toe en je bekken in de middenstand. De tijd gaat nu in!’

Wordt je beter in tennis wanneer je squasht?
Er is geen één beste manier van trainen leg ik uit. Het hangt er van af wat je wil trainen. De een wil sterker en krachtiger worden, de ander leniger. De een wil een halve marathon kunnen rennen en de ander wil snel kunnen sprinten. Trainingspecifiteit is van belang.  Wil jij goed worden in tennis, dan zal je veel moeten tennissen. Bij een goed tennisspel komt ook conditie, armkracht en snelheid van pas. Dus een potje squash zou kunnen bijdragen aan het trainen van de sport, maar wanneer je alleen maar squasht, komen je tennis-skills nooit tot een hoger niveau. Je squashspel daarentegen wel. Datgene wat je traint, dat wordt sterker. Hoe meer je traint, rekening houdende met hersteltijd en trainingsniveau, des te beter je wordt. Het aantal ‘vlieguren’ maakt een verschil.

Jezelf een houding geven
Om een betere houding te krijgen werkt het exact hetzelfde. Wat wil je kunnen? Goed rechtop staan voor de klas of in de keuken, of werkdagen zittend achter een pc volhouden of liever de hele dag klussen? Alles vraagt een totaal ander belastingniveau per persoon. Kracht, lenigheid, mobiliteit en coördinatie heb je overal voor nodig, maar op een andere manier. Fysiek fit zijn is voor iedereen belangrijk, en voor iedereen zal het positief bijdragen om sportief bezig te zijn. Alleen wat fysiek fit en ‘sportief bezig zijn’ inhoudt is zeer verschillend. Leer je bij mij in de praktijk met Oefentherapie Cesar / Mensendieck om je houding te veranderen in de staande positie, dan is dat nuttig. Behalve wanneer je uren achter een computer kruipt. Trainingspecifiteit is in de praktijk van belang. Wat voor activiteit voer je uit, in welke omgeving en hoe lang wil je dit kunnen uitvoeren.  Het doel moet duidelijk zijn.

Ik wil…
‘ah, dat begrijp ik wel’ zegt de vrouw in kwestie terwijl ze omhoog naar me kijkt. ‘Ik wil graag de snelste worden van de groep’ zegt ze met een knipoog. ‘Op de korte of lange afstand?’ vraag ik. Even kijkt ze me verward aan en snapt dan dat het echt specifiek is. ‘Op welke afstand je ook sneller wilt worden, meer rennen is dan sowieso handig. Als je meer wilt weten wat je exact kan doen en hoe je je trainingen kan opbouwen, kom dan even langs in de praktijk. Dan heb ik de tijd en kunnen we samen helder krijgen wat je doel is.’

‘Ik wil slanker worden’ zegt nu iemand anders ‘Ik moet dan duursporten gaan doen toch? En wat doet deze bootcamptraining dan met me?’ Nog een goede vraag, maar lastig te beantwoorden in de 30 seconden die ik nog over heb voor het planken. ‘Afslanken door het sporten lijkt zo logisch maar is een stuk ingewikkelder dan het lijkt. Je moet voldoende voedingsstoffen tot je nemen, maar ook niet teveel. Je hebt spiermassa nodig om vet te verbranden, dus kracht is degelijk van belang. Sporten kan ene belangrijke bijdrage leveren, maar wanneer je activiteitenniveau gedurende dag laag is, is het effect vele malen minder. Kilo’s zijn niet leidend in het afvalproces aangezien spiermassa zwaarder is dan vet, maar minder plaats inneemt. Wil je sterke korte spieren of wil je lange spieren en lenig zijn? Al deze dingen zijn van belang. Dus die vraag kan ik beantwoorden, maar als je een volledig antwoord wilt met wat dat inhoudt, dan moeten we een ander moment daar tijd voor inplannen.’

Aftellen
‘Hou vol, ik ga aftellen! Nog 3, 2, 1 en stop maar met planken. Wat jullie ook willen trainen, de conditie via het rennen en wat kracht door het planken is sowieso goed om op pijl te houden. En door de vragen hebben jullie gewoon 30 seconden extra geplankt’
Licht trots kijken er een paar mensen me aan. 2,5 minuut planken is niet niks!
‘Hoe komt het dan dat wanneer we zo kletsen tijdens het planken het veel makkelijker vol te houden is dan wanneer we niets bespreken?’ Weer zo’n leuke, maar niet snel te beantwoorden vraag.

Daarover later meer, nu weer aan de slag!

Wat train jij nu? Staan? Zitten? Lopen? Liggen?

Laat het me weten via swjligt@gmail.com en samen kunnen we kijken welke manier van trainen jou helpt om jouw doel te bereiken.

wat is de beste training?

Van gewoonte naar ‘automatisme’

Een gewoonteverandering gaat niet zomaar. Hoe heb jij je goede gewoontes van nu destijds aangepakt? Kan je dat gebruiken voor een nieuwe gewoonte?

2 min leestijd

Ongemerkt
Terwijl ik aan het typen ben merk ik op dat ik mijn benen over elkaar sla. Ik zet mijn voeten rustig naast elkaar en typ verder. De zinnen vliegen het papier op en ineens merk ik weer dat ik mijn benen over elkaar geslagen heb. Aaaargh! Ik wil ze naast elkaar hebben!

Automatisme
Gewoontes zijn lastig te veranderen. Voordat je het in de gaten hebt, ben je het al aan het doen. Het is een automatisme. In de praktijk krijg ik dan ook vaak de vraag of het aangepaste bewegingspatroon ook een automatisme wordt, wanneer we samen aan het sleutelen zijn aan hoe iemand staat, loopt, fietst of bijvoorbeeld de stofzuigert hanteert.

Helaas… Het zal nooit zo gemakkelijk zijn als je voorkeurshandeling of houding, maar ik heb ook goed nieuws. Het kan er wel dicht in de buurt komen. Neem als voorbeeld het flossen van je tanden. Dit is iets wat je zou moeten doen. Misschien denk je nu: dat doe ik allang, maar misschien hoor je ook nog bij de ‘niet-flossers-bende’ zoals ik enkele jaren geleden. Ik kan het me nu niet meer voorstellen dat ik het nu niet meer zou doen, het voelt prettig en gezond, maar een automatisme? Nee, dat is het niet.

Plan van aanpak
Hoe krijg je dan een nieuwe gewoonte voor elkaar? Je omgeving kan helpen om je eraan te herinneren (vrienden, partners, broertjes, zusjes). Het flosdraad zette ik voor mijn tandenborstel neer zodat ik er letterlijk mee in aanraking kwam en als ik het dan toch in mijn handen had…..  
Om je houding te verbeteren kan het helpen om ‘reminders’ op te hangen op de plekken daar waar nodig. Denk aan een briefje, stickers of zelfs een foto van je eigen houding op een spiegel of deur geplakt.  Daarnaast is het elke keer weer opnieuw beginnen, Elke keer dat je je verbetert is weer een moment gewonnen en dat leer je je hersenen aan.
Eerst lukt het om 1 keer in de week te flossen en dan na een jaar sta je redelijk gedachteloos zo’n 3 tot 4 x een draadje tussen je tanden te sturen. Nu is het wel zo dat als het niet bij mijn tandenborstel in het zicht staat, maar in de kast achter het deurtje, ik het toch een tijdje vergeten totdat ik een onaangenaam mondgevoel krijg.

Precies dat gedachteloos een handeling uitvoeren komt redelijk dicht bij een automatisme en dat is wat we samen kunnen bereiken met oefentherapie Cesar / Mensendieck. Je moet even kort opmerken dat je een verandering nodig hebt zodat ‘het’ beter gaat voelen. Het kan dan van alles zijn: Van schoongefloste tanden tot een verbeterde houding. Omdat je de handeling na een oefenperiode al gemakkelijk kan toepassen, kan je het relatief gedachteloos uitvoeren op een juiste manier.

Tadaaa! Een nieuwe houding wordt zo langzaam een feit.

Ongemerkt wordt opgemerkt
Voor mijn benen die alweer over elkaar geslagen zijn tijdens het typen van deze tekst?? Ik leg nu iets (bv. Handdoek) op mijn schoot zodat ik het voel dat ik mijn benen over elkaar wil slaan. Ik kan dan op tijd stoppen en mijn been terugzetten. Zodat dat dat laatste stukje meer gewoon gaat voelen.

Een goed beweegpatroon kan net zo makkelijk worden als flossen - de beweegtherapeut

Je bent pessimistisch!

3 min leestijd: Je bent pessimistisch!
‘Zo, dit is de één na laatste keer, daarna moet ik klachtenvrij zijn toch?’ Ik krijg het warm en zij… wat doet mijn cliënt?

3 min leestijd.

Doelen stellen
Een doel voor ogen hebben is lekker en praktisch. Je weet waar je naar toe werkt en je weet ook wanneer je dit wilt bereiken. Het voordeel van een doel is dat je het kan evalueren en bijstellen… Alleen vergeten we vaak dat stukje omdat we een doel zo definitief maken en we zo graag willen.

7 behandelingen en klaar
Een jonge vrouw met rugklachten komt mijn behandelkamer binnen. Ik zie haar voor de 6e keer. Ze gaat vooruit. Ze kan nu weer kleine huishoudelijke taken op zich nemen, en weer halve dagen werken. Echter zijn er nog steeds de hele dag door zeurende lage rugklachten. De uitstraling is minder intens en minder vaak aanwezig in de benen dan voorheen. De mobiliteit van de onderrug is toegenomen en de stabiliteit van de gehele romp ook. Terwijl ze gaat zitten zegt ze: ‘zo, dit is de één na laatste keer, daarna moet ik klachtenvrij zijn toch?’

Slik
Ik krijg het even warm en ga snel in mijn hoofd de communicatie wat behandelingen af. Tijdens de intake doe ik een schatting van het aantal behandeling die nodig zijn om een bepaald doel te halen. In haar geval het weer volledig kunnen werken. Toen heb ik geschat op 7 behandelingen. Dit zou dan verdeeld zijn over een periode van 3 maanden. We zijn nu net twee maanden verder.  Waar gaat het hier fout? Gaat het fout?

Wat er allemaal gebeurt is van invloed
Tijdens de twee maanden heeft de vrouw afscheid moeten nemen van familielid. Hierdoor kreeg ze hoofdpijn en spanningsklachten erbij. Toen deze klachten naar boven kwamen heb ik besproken om hier kort de focus op te leggen en haar de ruimte voor te geven. Ze wilde graag ook wat oefeningen om de spanning in de nek en schoudergordel te verminderen. Deze oefeningen gaven haar de rust en de ruimte om tijd voor zichzelf te blijven nemen. Na een korte intermezzo van twee behandelingen kon ze hier verder zelfstandig mee aan de slag en heeft ze een masseur opgezocht.

Ik vind je pessimistisch
‘Zo, dit is de één na laatste keer, daarna moet ik klachtenvrij zijn toch?’ Even is het stil en dan begint ze te lachen. ‘Weet je, ik vond 3 maanden eerst wat pessimistisch toen je dat zei, maar langzamerhand begin ik het te begrijpen. Eerst baalde ik dat ik er nog lang niet ben, maar het herstel gaat langzamer dan gewenst omdat het gewone leven ook doorgaat. Het lijkt er naast te staan, terwijl jezelf ‘beschadigen of overbelasten’ zo gemakkelijk gaat, alsof dat wél in de taken zelf verweven zit. De rem die ik elke keer op mezelf moet zetten om te zorgen dat ik van mijn rugklachten af kom is niet gemakkelijk. Dat had je best goed ingeschat.‘

Doel
Ik laat haar zien dat ze ondanks het verlies een groot verschil in haar bewegingspatroon heeft gemaakt. We kijken samen naar haar coping stijl en zien dat dit aan het veranderen is en dat dit van grote invloed is. Daarnaast laat ik haar zien dat ze al een stuk meer fysiek kan, met minder pijn en dat ze aan het einde van de dag meer energie heeft dan voorheen. Dit allemaal tijdens het verwerken van haar verlies.

PSK – meten is weten –
Op 15 juli 2019 wil mevrouw weer 5 volledige dagen in de week kunnen werken met een score op de PSK van 89 millimeter naar maximaal 23 millimeter op de PSK (meetinstrument). Hierbij is hoe hoger de score hoe slechter. Ga je meer naar de 00mm is het goed. Dit bovenstaande doel was het doel dat we halverwege april hadden gemaakt. Vandaag (17 juni) scoort ze 64mm. Het doel nog lang niet behaald en waarschijnlijk niet haalbaar binnen 4 weken. Maar ze is wel tevreden.

Samen om de tafel
We bespreken wat er nodig is om haar doelen te behalen, hoeveel tijd ze zelf verwacht nodig te hebben, welke omgevingsfactoren we in de gaten moeten houden en welke interne factoren van invloed zijn. Denk hierbij aan een vakantieperiode, aan een baas die wat druk zet, aan het plichtsgevoel wat mevrouw ervaart, aan het oudste kind die naar school gaat wat ze heel spannend vindt, aan haar man die wil sporten waardoor zij wat extra taken krijgt op 2 avonden, de tijd die ze kan nemen voor zichzelf en voor haar oefeningen en de afhandelingen van het verlies.
Daarnaast bespreken we ook welke financiële middelen ze heeft om de therapie voor te zetten. Samen stellen we het doel bij.

Zelf stelde ze het volgende voor en ik denk dat dit haalbaar is:  Op 15 september 2019 wil mevrouw weer 5 volledige dagen in de week kunnen werken met een score op de PSK van 89 millimeter naar maximaal 23 millimeter op de PSK .

meten is weten de weg naar succes